“အင္း..ဟင့္..ကိုကို...”
တစစ္စစ္ကိုက္ခဲေနတဲ႔ေခါင္းေၾကာင့္နားထဲမွာေခၚသံေတၾကားေနေပမဲ႔လဲတိုးသြားလိုက္က်ယ္လာလိုက္နဲ႔...ေလးပင္ေနတဲ႔မ်က္လံုးေတကိုဘယ္လိုမွဖြင့္မရတာမို႔လို႔...အသံလာရာဘက္ကိုသာေနသခင္လက္နဲ႔လိုက္စမ္းေနမိသည္...ႏူးႏူးညံ့ညံ့လက္ေမာင္းသားတို႔ကိုထိေတြ႕မိေတာ့...ေဆာင္းေလးသူ႔ေဘးနားမွာလာအိပ္ျပီးေယာင္ေနတာျဖစ္ရမယ္လို႔ေတြးမိတာမို႔...သူကိုယ္ကိုေစာင္းလိုက္ကာ...ကေလးကိုသူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္မိသည္...
“ အင့္..”
“ ကၽြတ္ကၽြတ္...ကိုကိုရွိတယ္ေနာ္...ဆက္အိပ္ဆက္အိပ္...”
စြဲျမဲေနတဲ႔အက်င့္ကေဖ်ာက္ဖို႔ခဲယွဥ္းလွစြာ...လုပ္ေနက်အျပဳအမႈေလးကိုအမွတ္တမဲ႔လုပ္လိုက္မိျပီးကာမွေနသခင္လန္႔ကာမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မိသည္...ျမင္လိုက္ရတဲံျမင္ကြင္းကသူ႔ကိုဒုတိယံမိထပ္မန္ေျခာက္ျခားသြားေစျပန္သည္...ရင္ခြင္ထဲကေဆာင္းေလးကိုငံု႔ၾကည့္မိေတာ့ျမင္လိုက္ရတာသည္..ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ေသာပခံုးေလးကခရမ္းေရာင္ေတာင္သန္းေနတဲ႔သြားရာအျပည့္...လက္တင္မိထားတဲ႔ခါးသြယ္သြယ္ကအဝတ္မပါသလိုႏူးညံ့ေႏြးေထြးေနတဲ႔အထိအေတြ႕ကိုခံစားေနရတဲ႔အျပင္...ထိကပ္မိေသာေအာက္ပိုင္းတို႔ကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာဘာအလႊာမွကြာျခားမထားသလို...ေနသခင္အလန္႔တၾကားကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ခါးအထိဘဲရွိေနတဲ႔ေစာင္ေလးအထက္ကအေပၚပိုင္းတစ္ခုလံုးကဗလာျဖစ္ေနသလို...ေအာက္ပိုင္းတစ္ခုလံုးလဲမယ္မယ္ေမြးထားတုန္းကအတိုင္းျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာခံစားခ်က္ေၾကာင့္အလိုလိုသိေနခဲ႔သည္...ကုတင္ေဘးေတကိုေဝ႔ဝဲကာၾကည့္လိုက္ေတာ့ေနရာအႏွံ႔ပ်ံ႕က်ဲေနတဲ႔သူ႔အဝတ္အစားေတ...မူးေနာက္ေနတဲ႔ေခါင္းကိုမေန႔ကအျဖစ္ကိုျပန္ေတြးခိုင္းမိေတာ့ဆိုးဆိုးရြားရြားထိုးကိုက္လာျပန္သည္...သူမွတ္မိတာဆိုလို႔ပါတီပြဲကိုသြားခဲ႔သည္...သားေနမူးျပီးတိုက္ေနသမွ်ဝိုင္ခြက္ေတကိုသူတစ္ခြက္ျပီးတစ္ခြက္ေသာက္ေနခဲ႔ရသည္ဆိုတာကလြဲျပီးဘာမွမမွတ္မိ...ေနသခင္သူတို႔ျခံဳထားတဲ႔ေစာင္ကိုဆြဲလွန္လိုက္ေတာ့..ရုိက္ခတ္လာတဲ႔ေအးစိမ့္မႈေၾကာင့္ေဆာင္းရဲ႕ကိုယ္ေလးကသိသိသာသာက်ံဳ႕ေကြးသြားလို႔...မျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ဆုေတာင္းမိေသာဆုေတာင္းစကားေတကေဆာင္းရဲ႕ေအာက္ပိုင္းကိုအၾကည့္ေရာက္သြားေတာ့ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္...နီရဲေနတဲ႕တင္ပါးေလးေတမွာသူ႔လက္ရာေတစြဲထင္ေနတာမ်ားအျပည့္...အိုင္ထြန္းေနတဲ့နီနီရဲရဲေသြးကြက္ေတကသူဘယ္ေလာက္လူစိတ္ေပ်ာက္ၾကမ္းတမ္းခဲ႔မိသလဲဆိုတာေတြးေနစရာေတာင္မလို...
