“အရိပ္...မရေတာ့ဘူးကြာ...ငါအရမ္းအားက်ေနျပီ...မင္းေယာက်္ားၾကီးကိုငါ့ကိုသာေပးလိုက္ပါေတာ့...အိမ္ဦးခန္းမွာထားျပီးကိုးကြယ္မွာပါ...”
စာအျပည့္နဲ႔စာအုပ္ေတကိုေရွ႕မွာျဖန္႔က်ဲထားျပီးမ်က္ႏွာေမာ့ဂုဏ္ဆာေနတဲ႔ေဆာင္းရိပ္မ်က္ႏွာကခ်က္ခ်င္းမဲပုတ္သြားေတာ့သည္....ေခြးေပါက္စေတရန္ေထာင္ေနသလိုမ်ိဳးအၾကည့္ေတနဲ႔မင္းျမတ္ကိုျခိမ္းေျခာက္လိုက္မိသည္...ရာရာစစဘယ္သူ႔ကိုကို႔ ကိုလာမွန္းေနတာလဲ...
“ဟားဟား...စတာပါကြာ...ျဖစ္ပ်တ္ေနလိုက္ပံုမ်ား...မင္းေယာက်္ားၾကီးကိုငါကဘာလုပ္ရမွာလဲ...အျဖစ္သည္းေနလိုက္တာ...စိတ္ခ်..အလကားေပးေတာင္ေခြးကိုက္ခံရမွာဆိုးလို႔မယူဘူး...”
“ငါ့ကိုကို႔လိုလူမ်ိဳးကိုအလကားမေျပာနဲ႔...မင္းရဲ႕စည္းစိမ္ေတအကုန္လံုးနဲ႔တင္ေတာင္းႏိုင္ဖို႔ေတာင္ဘုရားမွာသြားဆုေတာင္းလိုက္အုန္း.... ”
“ အမေလး...အေမာင္ေဆာင္းရိပ္ကူး..ဘယ္လိုေတေတာင္ဂုဏ္ဆာေနရတာလဲ...ကိုယ့္ရုပ္ကိုယ္လဲမွန္ထဲျပန္ၾကည့္လိုက္အုန္း...လူရုပ္ေတာင္မထြက္ေတာ့ဘူး...”
တကယ္ကိုလင္ဂုဏ္ေမာက္ေနတဲ႔ေကာင္ကိုၾကည့္မရေတာ့တာမို႔မင္းျမတ္ေျပာလိုက္မိသည္...သူကိုကမွားတာ..ဒီ႔ေကာင့္အေၾကာင္းသိေနတာေတာင္မွ...အရင္ရက္ေတတုန္းကေတာ့တစ္ေလာကလံုးကစာေတသူဘဲလုပ္ေနရသလိုခုခ်က္ခ်င္းသက္ေသေတာ့မဲ႔ရုပ္နဲ႔ေကာင္က မနက္ကတည္းကေဆာင့္ၾကြားၾကြားနဲ႔ေလေပၚေျမာက္တက္ေတာ့မလိုျဖစ္ေနတဲ႔႐ုပ္ၾကီးေၾကာင့္ဘာမ်ားျဖစ္ေနသလဲသိခ်င္ခဲ႔မိတာကမဟာအမွားဘဲ...ဘယ္စကားဘဲေျပာေျပာသူ႔ရဲ႕ႏွစ္ေယာက္မရွိတဲ႔ေယာက်္ားၾကီးဘူတာဘဲျပန္ျပန္ဆိုက္တက္မွန္းသိေနတာေတာင္...ဒီလိုျပံဳးျဖီးေနျပီဆိုရင္သူ႔လူၾကီးတစ္ခုခုလုပ္ေပးလိုက္လို႔မွန္းသိေနတာေတာင္ေမးမိတဲ႔သူ႔အမွား...သူငယ္တန္းကေနလည္ပင္းညွစ္ေပါင္းလာတာကအခုေဆးေက်ာင္းကိုႏွစ္ေယာက္လံုးၾကက္ကန္းဆန္အိုးတိုးျပီးပါလာလို႔အတူတူျဖစ္ေနတာကဒုတိယအမွားဘဲ...မဟုတ္ရင္..သူဒီလိုေယာက္်ားစင္စစ္ကေနလင္ယူခ်င္စိတ္ေပါက္တဲ႔အထိအၾကြားခံေနရမွာမဟုတ္ဘူး...
