ေပ်ာ္ရႊင္မႈအစံုတို႔ေၾကာင့္တသိမ့္သိမ့္လိႈက္ခုန္ေနတဲ႔ရင္ခုန္သံတို႔ကတဒိန္းဒိန္းတဒုတ္ဒုတ္နဲ႔...ေပ်ာ္သည္...ေရခဲတံုးေပၚေရေႏြးေလာင္းခ်ခံလိုက္ရသလို...သူ႔ရင္ထဲမွာေႏြးသြားလိုက္ေအးသြားလိုက္ျဖစ္ေနတဲ႔အထိကိုေပ်ာ္သည္....ေပါက္ကြဲမတက္ျမန္ဆန္ေနတဲ႕ႏွလံုးခုန္သံေတကပထမဆံုးအၾကိမ္ကိုကို႔ကိုျမင္ခဲ႔ရခ်ိန္ထက္..ပထမဆံုးအၾကိမ္ကိုကို႔ဆီကေနခ်စ္အေျဖျပန္ရခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္တုန္းကထက္...ပထမဆံုးအၾကိမ္ကိုကို႔ဆီသူ႔ရဲ႕အရာအားလံုးကိုအပ္ႏွင္းခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္တုန္းကထက္...ပထမဆံုးအၾကိမ္ကိုကို႔ေသြးသားေလးသူ႔ဆီမွာရွိေနျပီဆိုတာမွန္းသိခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္တုန္းကထက္...ကိုကိုနဲ႔ပတ္သတ္တဲ႔သူ႔ရဲ႕ပထမဆံုးဆိုတဲ့ရင္ခုန္သံေတအားလံုးထက္ကိုမႏိႈင္းစႏိုင္ေလာက္ေအာင္တုန္ယင္လိႈက္ဖိုေနသည္...ဒီတစ္သက္ကိုကို႔ဆီကခြင့္လႊတ္မႈႈကိုသူျပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္ထားတာေလ...
“အဟမ္း...ေမာင္...လာ..ဒါကိုယ္တို႔ရွိေနရမဲ႔အခ်ိန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး...လေလးေရာ...ခ်စ္ငယ္ေရာ..သြားၾကမယ္.... ”
ေနဆည္းဆာတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္နင့္နင့္နဲနဲေတေငးၾကည့္ေနတဲ႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ျပီးေဘးလူရွိေနရမဲ႔အခ်ိန္မဟုတ္မွန္းတမ္းသိတာမို႔ျပံဳးစိစိနဲ႔လိုက္ၾကည့္ေနတဲ႔သူ႔လူကိုသြားဖို႔ေခၚလိုက္သလို...အဓိကဇာတ္လိုက္ႏွစ္ေယာက္နားေရာက္ေနတဲ႔ခ်စ္ငယ္နဲ႔ဒီေလာက္ေတာင္ပန္းႏုေရာင္သန္းေနတဲ႔အခ်စ္နယ္ေျမထဲေရာက္ေနတာေတာင္သူနဲ႔ဘာမွမဆိုင္သလို...ေအးေဆးေျခခ်ိတ္ထိုင္ျပီးစာထိုင္ဖတ္ေနတဲ႔လေလးကိုပါတစ္ခါတည္းေခၚလိုက္မိသည္...ေခၚသံၾကားမွေခါင္းေမာ့ၾကည့္တဲ႔သူ႔ညီကေတာ့ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလံုးကိုဘာမွမသိလိုက္သလိုသူ႔ကိုဘာလဲဆိုတဲ႔သေဘာနဲ႔မ်က္ခံုးပင့္ျပသည္...သူဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘဲဒက္ဒီတို႔ဘက္ကိုသာေမးေငါ့ျပလိုက္ေတာ့...ခဏေတာ့ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးၾကည့္ေနေပမဲ႔ျပီးမွသေဘာေပါက္သြားသလို...ထိုင္ရာကအျမန္ထျပီးသူ႔အခန္းရွိရာအေပၚထပ္ကိုအေျပးတက္ခ်သြားေတာ့သည္...သူလဲေမာင့္ကိုလက္ဆြဲေခၚခဲ႔ကာျခံထဲထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္...တစ္မနက္လံုးပြဲကိစၥေတနဲ႔ရႈပ္ေနတာနဲ႔ဘဲ...ေမာင္နဲ႔ေတာင္တီတီတာတာမေျပာျဖစ္ေသးလို႔သူ႔အားေတကုန္ေနျပီ...ျမန္ျမန္ေလးျပန္ျဖည့္မွဘဲ..
