ခန္႔မွန္းထားခ်ိန္ထက္ကိုပိုျပီးေနာက္က်ေနတာမို႔ေဆာင္းရိပ္ျခံထဲဆင္းျပီးေစာင့္ခ်င္ေပမဲ႔အခန္းထဲကကိုမထြက္ခိုင္းတဲ႔ကိုကို႔ရဲ႕ပူပန္မႈေတကိုသိေနတာမို႔ဝရန္တာဘက္ကိုဘဲေလညွင္းခံထြက္ရပ္ေနလိုက္မိသည္...သားေမြးျပီးကတည္းကတစ္ျခံလံုးပြင့္ေနလိုက္တဲ႔ပန္းေတကို..အေပၚစီးကေနျမင္ရတာပန္းခင္းၾကီးထဲေရာက္ေနသလိုဘဲ..ျမင္ရတာစိတ္ထဲကိုေအးခ်မ္းေနေတာ့တာမို႔...အားတဲ႔အခ်ိန္တိုင္းဝရန္တာကိုထြက္ရပ္ေနတက္တာအက်င့္တစ္ခုေတာင္ျဖစ္ေနျပီ..
“အင္း...သားေတာင္ရက္တစ္ရာျပည့္ေတာ့မယ္... ”
ေဆာင္းရိပ္ေတြးလိုက္မိရင္းသက္ျပင္းေမာေတပင့္ရွိဳက္လိုက္မိသည္...သူ႔ခြင့္ရက္ေတကုန္ခါနီးျပီျဖစ္သလိုေက်ာင္းလဲျပန္ဖြင့္ေတာ့မယ္ေလ...မေမြးခင္ကေတာ့အဆင္ေျပမယ္ထင္ေပမဲ႔အခုေတာ့ေက်ာင္းျပန္တက္ဖို႔အတြက္သားကိုအိမ္မွာထားခဲ႔ဖို႔ကအရမ္းငယ္လြန္းေနေသးသည္...ေက်ာင္းေခၚသြားဖို႔လဲအဆင္ေျပမွာမဟုတ္တာမို႔ဒီကိစၥကိုေတြးမိတိုင္းေဆာင္းရိပ္ေခါင္းေတပူထူေနရေတာ့တာ...အေတြးထဲနစ္ေနတုန္း..ရင္ႏွီးတဲ႔အေငြ႕အသက္ေလးနဲ႔အတူခါးမွာတင္းခနဲသိမ္းဖက္လာတဲ႔လက္တစ္စံုေၾကာင့္ေဆာင္းရိပ္ျပံဳးကာလွည့္ၾကည့္မိသည္..
“ ကုိကုိေနာက္က်တယ္ေနာ္...”
“အင္း...အလုပ္ကိစၥကိုမျပတ္ဘဲျဖစ္ေနလို႔...သားေရာ ”
လည္တိုင္ကိုႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ခပ္ဖြဖြဖိကပ္လာတာမို႔ေဆာင္းရိပ္တြန္႔သြားရသည္...နဂိုယားတက္တဲ႔အက်င့္အျပင္...ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းကခပ္ေရးေရးထြက္ေနတဲ႔ႏႈတ္ခမ္းေမြးေတေၾကာင့္ပိုျပီးအသဲယားရသည္...ကိုကိုလဲအလုပ္ေတလေတခ်ီျပီးပစ္ထားခဲ႔ရတာမို႔အခုတေလာေတာ္ေတာ္ေလးပင္ပန္းေနရျပီထင္ပါ့...မနက္ျဖန္ပိတ္ရက္ဆိုေတာ့..ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေတရိတ္ေပးအုန္းမွပါေလ...
“ သူ႔ဖြားဖြားေခၚသြားတယ္...ဒီညသူနဲ႔သိပ္မလို႔တဲ႔...ကိုကိုမ်က္ႏွာလဲမေကာင္းဘူး...ဘာျဖစ္လို႔လဲ...ေနမေကာင္းဘူးလား...”
“နဲနဲေခါင္းကိုက္ေနလို႔... ”
“ဟင္....ေဆာင္းဘာလုပ္ေပးရမလဲ...သံပရာရည္ေသာက္မလား...ေဆာင္းသြားေဖ်ာ္ေပးမယ္ေလ.... ”
