Caressing My Perplexed Stella [HS #3]

CHAPTER 26

We both spent the whole afternoon together in my house. Nagpaalam akong maliligo at iniwan siya sa ibaba, nang matapos linisin ang sarili ay bumaba na rin ako. From time to time, Manang Violy visits us. Kada bente minutos yata ay pumapasok ito sa bahay at tinatanaw kami.

Nakikita ko ang makabuluhan niyang tingin kay Kuya Lennon, para bang nag-uusap sila sa pamamagitan ng mata. Naging abala ako dahil mag-isa kong inaayos ang mga gamit ni Eli, si Kuya Lennon naman ang naglalaro sa kanya.

Her grooming things and toiletries are in my room, ang kanyang pagkain ay nasa kitchen cabinet, her leash and safety harness are in the storage room.

Nakita ko ang dalawang nag-uusap sa sala at natigil lang nang makitang bumubungad ako. She gave me a meaningful look too, I forced a smile because I don't really know what she's trying to imply.

"Kapag natapos kayo rito ay bumalik na kayo sa bahay," Bilin nito bago tumalikod, pinanood ko siyang buksan ang maindoor at tuluyang makaalis bago ako bumaling kay Kuya Lennon.

"Anong sabi ni Manang?" He rested his back as he crossed his legs, umupo ako sa tapat niya at pinanood si Eli na maglaro sa aking paanan.

"Nothing," He replied. Nanliit ang mata kong muling nag-angat ng tingin sa kanya, I know they talked about something. "Manang Violy is just concern, Dale." He gave in.

"Concern, what?"

"How should I say this to a child?" I heard him mumbled, I sharply looked at him as I rolled my eyes. "Hindi raw dapat magkulong ang isang babae at isang lalaki na walang ibang kasama." Natigil ako sa narinig, I gaze away when I realized it.

"Then, should we just go there?" Mahinang tanong ko. I can't say that Manang is just being traditional, because I know that she's right.

Kagaya ng ibinilin ni Manang Violy, bumalik na kami sa bahay ng mga Hechanova. Hindi namin alam kung anong oras ang kanilang pag-uwi ngunit siguradong gagabihin sila o baka nga kumain na rin sa daan. Based on what Sea told me, there were a lot of media that covers the meeting. Natagalan daw sila dahil pinaulanan ng tanong ang partido.

"Is it a good thing?" I asked Kuya Lennon, he volunteered to cook for dinner. Ikinatuwa iyon ni Manang Violy, at mukhang nawala ang tensyon sa pagitan nila kanina.

"Of course, you should know that because you worked in that kind of platform too..."

Itinapat niya sa aking bibig ang sandok at maagap ko namang tinikman ang sabaw ng tinola na kanyang niluluto, tama lang ang lasa para sa akin. I remained beside him while he's cooking, Eli is just playing beside us and she even crawl to Kuya Lennon's foot.

"Baka humahanap lang ng butas ang mga iyon, para may ibalita. The media can be unfair too, it can be one sided too... It can be used too." Bulong ko, napatingin ako sa isang maid na dumaan habang may dalang platito at nakita pa ang pagngisi nito.

"Either good or bad, publicity is still a publicity." Napairap ako sa kanyang sinabi, tinapik ko ang kanyang balikat kaya agad na sumilay ang ngiti nito. His dimples are at it again, what a game changer.

"It doesn't apply in the politics," Tumango siya, binitiwan niya ang hawak na sandok at humarap sa akin. Humilig ito sa sink habang nakatingin lang ako sa kanya. "Ikaw na ang nagsabi, I should know this because I once worked in the same platform." Ngumisi ako at nakita ko ang muli niyang pagtawa.

"You're really something lately," Umirap ako at tumango. He stepped closer, occupying the space between us. He patted my head gently as I gaze away, he's too close and I can't protest or maybe I don't even want to protest either. "Winning streak, Dale?"