𝐊𝐀𝐑𝐀𝐍𝐋𝐈𝐊 𝐌𝐄𝐋𝐄𝐙「ᴛᴏᴍ ᴍ. ʀɪᴅᴅʟᴇ」

2

Tom Riddle zamanı durdurabiliyordu. En azından Bianca için. Mavi gözleri kızın mavi gözlerindeyken her şey susuyor, geriye bir tek Riddle ve onun çekim alanı kalıyordu.

Tam olarak bundan kaçmamış mıydı zaten Bianca?

"Burada kalmak sana göre değil, bunu biliyorsun." Bianca alayla güldü. "Ve bunun kararı sana mı düştü Riddle?"

"Bianca, nazik olmaya çalışıyorum ama bana bir kez daha terbiyesizlik yaparsan nazik yüzümden uzak kalırsın." Gözleri bir an kırmızıya dönmüş gibiydi.

"Nazik yüzünün rol olduğunu bilecek kadar uzun süredir tanıyorum seni." Çenesindeki elinden kurtuldu hışımla. "Geri dön Riddle, ait olduğun yere."

"Senin ait olduğun yer de orası Bianca. Benim yanım." Kız gözlerini devirdi. "Buna bir kehanet yüzünden karar vermen ne hoş. Kendi istediğinden değil yani."

Riddle güldü. "Başka ne sanıyordun ki? Aşık olacağım, seni her şeyden çok seveceğim falan mı?"

Kalbinin kırıldığını hissetmesine rağmen yüz ifadesini bozmadı. Çatallı dilinin onu parçalamasına izin vermeyecekti. "Böyle bir şey ancak ahmaklık olurdu. Altı yılda seni tanıdım."

"Beni kimse tanımaz. Sadece gösterdiğim kısmını bilirsin." İç geçirdi Bianca. "Elbette. Şimdi bırak da derse gireyim."

Ondan uzaklaşıp sınıfına giderken ellerini yumruk yaptı ellerinin titremesine engel olmak için. Sonra aklına gelen soruyla durdu. "Beni nasıl buldun?"

Tom işaret parmağını şakağına bastırdı. "Zihnin." Gözlerini devirdi kız. "Tabii." Bir süreliğine korumalarını indirdiğinde bunun olacağı aklına gelmemişti.

Sınıfa girerken Furkan'ın ve arkadaşlarının gözü üzerindeydi. Neler olup bittiğini anlamadıkları belliydi. Aptal Riddle, okula gelip muggleların arasında bana Bianca nasıl der?

Masasına oturduğunda Ceylin hemen yanına geldi. "Yeni çocukla ne konuştun?" Kız omuz silkti. "Hiç." dedi. "Eski tanıdık çıktık."

"Sana başka bir şey dedi. Neydi..." Cadı onu durdurdu. "Sana ne Ceylin? Bırak artık." Kız sustu. Gözleri içeri giren takımdaydı. Furkan, Göktürk, Yusuf ve yeni çocuk, Doruk. Ellerini cebine sokarak yavaş adımlarla ilerledi ve tam arkalarına oturdu.

"Yeni çocuk." dedi fısıldayarak. Belin'in dişleri sıkılmıştı. Ceylin etkileyici bir gülümsemeyle arkasına döndü. "Merhaba, ben Ceylin."

Tom, kızın yanında oturan Bianca'ya baktıktan sonra adının Ceylin olduğunu öğrendiği kıza döndü. "Doruk." Kız elini uzatsa da Tom sıkmadı. Mugglelara dokunacak kadar ileri gitmeyecekti.

"Nereden geldin Doruk? Belin ile tanışıyormuşsunuz." Tom'un kaşları kalktı. "Belin ha?"

Genç kız hafifçe yanağını kaşıdı. "Doruk'tan daha iyidir." dediğinde Riddle güldü, ruhsuz da olsa gülüşünü duymak Bianca'yı heyecanlandırmıştı.

"Nereden tanışıyorsunuz?" Bianca bir anda arkasına döndü ve Tom ile göz göze geldi. "Çok uzun zamandır tanışıyoruz." dedi Tom. "Yıllardır."

"Pişman olduğum birkaç şeyden biri." dedi alayla Bianca. Riddle'ın bakışları öfkeyle parlamıştı.

"Ben olsam pişman olmazdım." Ceylin'in esprili bir dille söylediklerini duyan Bianca göz devirdi. Tom Riddle'ı benim gibi tanısaydın elbette pişman olurdun Ceylin.

Kalbini kırardı. Tom Marvolo Riddle'ın acıması yoktu. Herkesi ve her şeyi çiğneyebilirdi. Ne kadar çekici olduğunu bilir, bunu da sürekli kullanırdı. Kızlar, erkekler... Onun için manipülasyon ve kışkırtma oyuncak süpürgeye binmek kadar kolaydı.