Dance of My Life (Dream Series 1)

PERFORMANCE 8

CHAPTER 8

First Round

When dancers are in a competition, we can't help to feel nervous especially if the date of the competition is near. Hindi mo mapipigilan na makaramdam ng kaba. There are many what if's that will appear in your mind.  

What if I couldn’t do the right position? Timing of my steps?

What if I would fail during my performance?

What if... my family would disappoint again?

Mga what if's na magpapakaba sayo pero sa huli kailangan pa rin nating tanggalin itong kaba para sa ikagaganda ng performance natin.

And first we need confidence and second is determination.

Confidence na alam nating magagawa natin.

Determination na ipakita sa buong mundo ang kaya natin sa pagsasayaw. That dance is not just a just. Na may ipagmamalaki din ang pagsasayaw.

Four days had passed at sa mga araw na iyon, ginugol ko lang ang oras ko sa pag ensayo. And now the day had come, it is already the first round of audition.

I don't know what to feel right now. Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko ngayon sa taxi. I am wearing a simple leggings and plain white t-shirt para madali nalang makapag bihis mamaya. Wala naman na akong nilagay na kolorete pa sa mukha at hinayaan ko nalang na nakalugay ang buhok ko.

I am just a plain woman, anyway. Hindi naman na siguro iyon ang titignan ng mga judges.

Nasa tabi ko ang box na may nakalagay na iba't ibang kulay ng paint na kailangan ko, palette, at paint brushes. While I am holding the stand of the canvas and the canvas itself, dahil malaki ito hindi kaya sa loob ng box. Kasama sa hawak ko ang paper bag na naglalaman ng lyrical costume ko.

"Lolo, matagal pa po tayo?" I asked the driver again.

"Medyo malapit na tayo hija." Nahihirapan nitong sabi at mahina na ang boses dahil sa katandaan.

Napapikit nalang ako, nawawalan na ng pag-asa. The time is running and I think I will be late today. Sakto lang ang pag gising ko kaninang umaga pero dahil mabagal ang takbo ng taxi, hindi ko alam kung makakarating ako ng saktong oras sa BMB building.

Lexus and Xiah already left earlier before me, pero halos magkasabay lang kaming umalis sa condo.

For the past days that I stayed in their place they didn't meddle with my life. They didn't ask anything or something. They always respect my every decision.

Sa hapag ang topic lang namin ay tungkol sa pagsasayaw. Tatlo kaming parehas iyon ang passion kaya naman nagkakasundo kami.

I brought my own personal things, at iyon ang ginagamit ko. Tanging pagkain lang ang hindi ako nakakabili dahil hindi nauubusan sila Lexus. Nagtuloy tuloy din na ako ang nagluluto ng mga pagkain namin.

May mga times na gusto ako isabay ni Lexus papunta sa BMB practice studio pero huli na iyong bumili kami ng paint materials noon. Hindi ko na hinayaan na makisabay ulit at nirespeto niya 'naman yon.

One of the reasons that I don't want to trouble them. Mula ng makilala ko sila, puro kabutihan nalang ang ipinakita nila sa akin. Kaya gusto ko itong suklian.

Lexus is sometimes a tease kapag dalawa nalang kaming nag uusap, pero kapag kasama si Xiah ang seryoso niya. Kaya hindi ko siya maintindihan. Totoo ngang malanding lalaki lang talaga siya. Mabuti nalang at saglit lang kaming nagkakatagpo dahil sa tuwing uuwi ako sakanila, magluluto, kakain at magpapahinga na ako dahil pagod galing sa practice.