Dance of My Life (Dream Series 1)

PERFORMANCE 16

CHAPTER 16

Harm

Ilang beses akong iniwan at tinalikuran ni Lexus para kay Ashley, pero ngayon ko lang napagtanto ang isang bagay.

He was always there when I needed help, sa lahat ng mga pangyayari na kailangan ko ng tulong ay nandoon siya.... para iligtas ako.

I'd always say thank you to him when he's saving me. But I think it is not enough to return his kindness. Right now isa lang ang nasa isip ko. I am ready to do what he wants. Ano man ang hilingin niya ay gagawin ko.

"Thank you are not enough for all your help you've given to me. What can I do to repay you?" I said seriously at him.

"Hmmn?" He placed one of his arm to his lower lip, while straightly looking at the road acting like he is thinking. Pero kalaunan ay ngumiti ito ng malapad sa akin at itinigil ang sasakayan niya. Huminto ito sa gilid ng kalsada at itinuro ang labi niya.

"Here, kiss me. Return my kiss to you a while ago." My forehead creased at what he said at napangiwi ng maalala ko ang halik niya kanina.

Too bad Lexus na pinaalala mo pa sa akin. I was going to let it slide, but now. Get my little revenge.

Unti unti akong lumapit sakanya at ng ilang pulgada nalang ang lapit ng mukha namin sa isa't isa, mabilis kong itinaas ang isa kong kamao para suntukin ang mukha niya pero nahawakan niya ito.

"I knew you would do it, inunahan na kit---ouch!" Pero natigil siya ng inuntog ko ang noo ko sa labi niya. Iyon ang hindi niya inaasahan.

Lumayo ako sakanya at bumalik ng maayos sa pagkakaupo ko at nakataas ang kilay na tinignan siya pero napadako ang tingin ko sa labi niyang may dugo na. Bahagya ko pang pinunasan ang humawang dugo sa noo ko at saka nagsalita.

"Alam ko rin na mahuhulaan mo ang gagawin ko. That's for stealing my first kiss."

"Oh that's your first kiss? I'm glad ako ang nakakuha." He then smirked at me. I just glared at him.

"You’re really strong huh? Hindi ba sumakit ang noo mo?"

Inirapan ko ko siya at hindi na tumingin. Narinig ko lang siyang tumawa at sinimulan na ulit paandarin ang sasakyan niya. He's is back to normal again huh? May bipolar disorder ba ang lalaking ito?

"I asked you seriously Lexus, please. I want to repay you. For your kindness." Nilingon ko ulit siya.

He just shook his head at tipid akong nginitian.

"You don't need to repay me, I'd helped you voluntarily without asking anything in return and I will still continue to save you. Remember that." Aniya. Hindi na ako nakasagot sa sinabi niya.

Ilang minuto kaming tahimik lang sa biyahe hanggang sa ako na ang bumasag sa katahimikan.

"Lexus, how did you found me here? Did you saw the letter?" I asked him referring the letter that he gave me.

"I'm sorry, I got curious. Sinilip ko lang ng kaunti at address lang ang nakita ko. Napansin ko ring mula ng mabasa mo ang sulat na iyon, laging lumilipad ang isip mo. So... I got a hint." Tumango tango lang ako sakanya. Nagpatuloy ito sa pagsasalita habang nakatingin sa daan.

"Actually, naghahanap din ako ng tiyempo para magpaliwanag sayo, sa lahat ng ikinilos ko nong mga nakaraang araw. But I think your mind will blow up kapag dumagdag pa ako."

"I am ready. I want to hear your explanation now." Mabilis kong sagot.

"Later, I will tell you later. For now, be ready first on your performance." After saying that, I realized nakarating na pala kami sa condo nila.