Dance of My Life (Dream Series 1)

PERFROMANCE 12

CHAPTER 12

Inspire

One month had passed and everything went smoothly. Sa isang buwan na lumipas na iyon, hindi na kami muling nag usap pa ni Lexus dahil madalas ko na silang makitang magkasama ni Ashley. Well, sa condo nag uusap naman pero casual nalang, ganoon din sa show kapag nagbibigay silang mga judge ng comment.

Hindi na niya muling inungkat ang nararamdaman niya sa akin na hindi ko alam kung totoo ba talaga. And he's not a tease to me anymore.

Hindi ko na rin naman masyado pang inisip ang mga sinabi niya sa akin dahil mas napagtuunan ko na ng pansin ang show. Maybe what he said were not true, or maybe Ashley was right, that he is not serious about me at siya talaga ang gusto ni Lexus.

After kong malaman na last wish ng Mama nila Xiah si Ashley hindi na ako nagtanong pa, I think I am invading their privacy if I do that. Yes, I want to know them, but I want to know them smoothly. Hindi agad-agad, and that's better because distractions gone at mas naging tutok ako sa pagsasayaw. After all, iyon naman talaga ang gusto ko.

Sa mga nakalipas na round halos patungkol sa pamilya ko ang ginawa kong task.

The second task is our goals. Mine is to prove myself to my family. I painted myself while still dancing of course. The picture I've painted is a girl dancing while holding a paint brush. It represents myself, I want them to see that I can do both. My happiness and their happiness.

The third task is the most difficult we face being a dancer. Ito ang mga panahon na nagtatago pa ako sa mga magulang ko para lang makasayaw. So I performed in the dark. The whole studio was lights off that time, tanging maliit na bilog na ilaw lang ang meron para makita ako na nagsasayaw. Gumuhit ako ng babaeng nakatago ang pang ibabang parte ng katawan nito sa isang makapal na pader at ang itaas lang ang makikita.

My hands are free but my feet can't be seen.

Before, I am dancing without my family's knowledge at tanging pagpipinta lang ang ginagawa ko kapag nandiyan sila. And that is the most difficult part I've ever done.

Katatapos lang namin itong ganapin kanina at ngayon ay gabi na. Nakahiga ako sa kama habang nakatingin sa kisame, hindi ko magawang makatulog kahit alam kong pagod na ang katawan ko.

Sa mga nagdaang task na iyon ay nakakapasok ako but I don't know why I am feeling this…

I am not happy and still not satisfied.... I started to question myself, tama pa ba itong ginagawa ko? Totoo bang karapat dapat akong makapasok? Magaling ba talaga ako?

Why am I feeling this? Is it because there's still no contact of my family? Last week ipinalabas na sa television ang Baile Show. The channel is worldwide so whenever my family is, mapapanood nila ako pero bakit wala pa rin? Hindi pa rin ba sapat iyon? Sa mga lumipas na taon hindi ako nagpalit ng numero, kaya bakit?

Hindi pa rin ba sapat?

I sighed deeply at bumangon. Lumabas ako sa balcony at pinagmasdan ang bilog na bilog na buwan. The beautiful moon is shining brightly in the dark sky. Buong buo ang pagkakorte ng bilog nito ngayon kaya lahat ng mapapatingin sa langit ay makikita kaagad ito.

Kailan kaya ako magiging katulad mo? Kailan kaya ako mabubuo? I want to become whole like you, shine as bright like you. So I will be noticed by my family.

Pumikit ako at dinama ang pang gabing hangin.

I'm feeling down right now, dapat ay hindi ito ang nararamdaman ko. Dance is my happiness right? Bakit hindi pa rin ako masaya? Huminga ulit ako ng malalim.