Dance of My Life (Dream Series 1)

PERFORMANCE 5

CHAPTER 5

Stay

Memories can be a long term or short term memory. If some experience caused a lot of impact to our life and marked in our heart, it will remain in a long term memory.

A lot of things can also be a memory especially if that things owned by someone important to you. At kapag sandaling nawala ang mga gamit na iyon, maari mo itong makalimutan sa paglipas ng panahon. Dahil unti unti kang maghihilom at ang masakit na pangyayari ay maaring mawala sa memorya mo.

But even if it’s painful, I will not let this memory lost forever. My experience is not all painful, there’s someone beautiful remained and that is my sister and my Lolo.

Kaya ngayon na hindi ko na maibabalik pa ang nasunog na mahalaga sa akin. I will recreate another that will forever remain and it is through dancing.

Since I graduated as a painter and I've painted a lot before. Ang naisipin kong ideya ay pagpipinta habang sumasayaw. I will try to combine what my parents dreams for me and what my chosen dream.

Dancing while painting... napangiti ako. Maybe if they saw me successful in painting they will finally accept me? Kapag ba nakita nila akong nagpipinta na, hindi na nila kukutyain pa ang totoong gusto ko?

Yes, becoming a painter can make my life already successful. In fact, my family’s business is about painting. We have our own art gallery. Mabubuhay na ako ng profession na ito at tanggap pa ako ng pamilya ko. For them I chose it before.

I don't hate painting, sa totoo lang masaya rin naman ako habang pinagaaralan ito kaya pumayag akong sumali sa art class, ginawa ko ang gusto ng pamilya ko. Pero parang may mali sa akin, I am not totally happy, it feels like may hinahanap akong iba, may kulang. I am still not satisfied, so I tried.

Sinubukan kong sa unang pagkakataon sumalungat sa gusto ng mga magulang ko, gumaya kay ate thinking that they will see the real meaning of this passion.

Pinangako namin dati ni ate na magiging succesful kami. Our coach is our Lolo, ang isa sa pamilya naming kaya kaming suportahan. He became our coach, until that day happened. An accident causes them to death at iniwan akong magisang lumalaban,

I thought to finally gave up that time pero naalala ko ang mga pangako namin ni ate sa isa't isa. And I met a friend before that made me realized a lot of things. Kaya ipinagpatuloy ko ang pangarap ko.

But this happened, lumaki akong walang kalinga ng sarili kong pamilya. Hanggang ngayon katanungan pa rin sa akin kung bakit ayaw na ayaw nila ng sayaw.

Why?

Because I will not be succesful enough?  Dahil ba gusto nilang sumunod ako sa yapak nila bilang mga painter? O dahil ayaw nilang maiba ang profession ng clan ni Lola? Dahil ang lumilihis ng landas ay napapahamak?

Katulad ni ate at Lolo? Sa tanang buhay ko habang nasa puder nila ako puro kagustuhan nalang ni Lola ang nasusunod. And my relatives, my mother and father are gladly obeying her. Napahinga ako ng malalim.

Kung ganoon ang mga paniniwala nila, I will try to change it. Na hindi lang ang pagpipinta ang magbibigay ng tagumpay sa buhay ng pamilyang kinagisnan ko.

Muli akong nabalik mula sa malalim na pagiisip ng mapansin kong nagliliwanag na. Bumalik ako sa loob at hinanap ang gamit ko. Nakita ko ang bag ko na nakapatong sa drawer sa gilid ng kama. Kinuha ko ito at binuksan.

Cellphone... wallet at ang sobre na naglalaman ng limang libo na ibinalik ng dalawang receptionist sa akin kahapon. Ito na lang ang natitirang gamit ko na idinala ko dito sa Manila. Tinignan ko ang loob ng pitaka ko, may kaonting cash, isang atm card, yung pass card ko sa BMB studio at ang picture ng buo kong pamilya ang andoon.