Cannot Be

14th

Chapter 14

The days went fast. It was a normal weekdays. Lagi kaming magkakasama nila Dice. Race is extra sweeter. Sa sobramg clingy niya ay gusto ko siyang itapon. Chos!

It's saturday today and Race told me to prepare for a date. Maaga akong naligo para ikulot ang buhok.

My hair is just straight and really black. I'm always fond of curly hairs. Pero ayaw ko naman yung ipapermanent yung curl. I still love my straight hair.

Pagkatapos kong ikulot ang buhok ko ay binuksan ko ang closet ko. Tinitigan ko ang mga dress na naroroon. I still don't know what to wear. Not sure kung kailangan ba sobrang formal or what.

I saw my light-yellow dress. It was three-inch above the knee. I wore it and pick my white sneakers.

I'm not fond of makeup, that's why I just put liptint and cheektint. Tiningnan ko sa salamin ang sarili ko. Simple but elegant. I get my phone and take a selfie.

"Don't be too pretty." sabay pasok ni Wave sa kwarto ko. He got that hobby na hindi kumakatok.

"I'm always pretty." sabay flip hair. Ngumuso naman siya at humiga sa kama ko. He's staying here in our home. Ayaw niya daw kase sa bahay nila.

Hindi daw kasi siya tunay na Rosales kaya nakikitira nalang siya sa amin. He's allowed to stay there. Though, he can feel that he's not welcome.

Nasanay na kasi kami kay Wave kaya itinuring na namin na pamilya.

"Andyan na yung sundo mo." sabi niya. What? Sundo? Akala ko ay si Race ang susundo sa akin?

"Sundo?" naguguluhan kong tanong. He smiled. Ayown! Linoloko na naman ako ng putcha.

Agad akong bumaba at nakita siyang nakikipagtawanan kina papa. Nung nakita niya ako ay agad siyang ngumiti sa akin at tumayo. Ang tingin ni mama ay nang-aasar.

"Ingatan mo yang anak ko. Pag iyan may galos mamaya, lagot ka!" pananakot ni mama. Si papa naman ay tumango lang sa kanya.

I felt his hands on my waist.

"What took you so long?" he asked. Kanina pa ba siya nangdito? Hindi naman nila sinabi sa akin. Kanina pa din ako tapos mag-ayos.

"Anong oras ka nakarating dito?" I asked. Binuksan naman niya ang pintuan ng sasakyan.

Lumibot siya at sumakay din.

"7:30." sabi niya at pinaandar ang makina. Sabi niya ay eight niya ako susunduin. It's his fault na inagahan niya masyado.

"Hindi mo sinabi na dumating ka na." ngumuso pa ako. I saw a smile on his lips. How come he's mine now. Hindi ko rin inaasahan na ganito pala ako karupok.

"It's okay, hihintayin naman kita." he blinked at me. Hindi ko pinansin ang kanyang sinabi. Medyo malayo ang Baguio. Still worth it kung makarating doon.

In the middle of the drive, he held my hand. Isang kamat niya lang ang nasa manibela. I decided capturing it for my ig story.

He turned on the radio. A familiar song played. Saan ko ba ito narinig? Sobra siyang familiar. Is this deja vu? Itong kotse rin yung sinasakyan ko nung narinig ko ang kantang 'to. Maybe it's his favorite song.

"Your favorite?" I asked. Tumango naman siya at ngumiti. He's always smiling when his with me.

"Yes, favorite band too." One Direction is his favorite? Akala ko ay puro babae lang ang fans nila. Alam naman natin na kapag boyband ay halos lahat ng fans ay babae.

Well, I don't have a specific favorite song. Kung ano lang ang papasa sa taste ko sa music ay favorite kona. I prefer chill songs. Pwede siya kapag masaya at malungkot.