Loving the Stanger (COMPLETED)

CHAPTER 34

Chapter Thirty-four :)

  

    *TRISHANITY'S POV*

        "SORRY I CAN'T STAY," paumanhin ni Hashim sa akin. Kakauwi lang namin ng mansion. Si Cloud kanina pa umalis dahil nagkaroon ng emergency sa company nito. "I can't take care of Kyler."

  I tap his shoulder. "Okay lang. Andito naman ako. Sige umalis ka na. Hindi sa tinataboy kita but because  i know your in hurry. Ititext kita kapag okay na ang pakiramdam ni Kyler." sagot ko kay Hashim. Nakita ko ang pag-aalinlangan sa mata niya pero wala pa rin siyang choice. Katulad ni Cloud, nagkaroon din ng emergency si Hashim sa pamilya nito. Isinugod daw kasi ang mama niya sa ospital.

  Kita mo nga naman oh! Kanina ang saya-saya namin tapos ngayon puro na problema. Diba pwedeng maging masaya lang talaga, yong forever happy na. Pero sabi nila walang thrill ang buhay kung walang pagsubok. And here we are, facing our weaknesses. Cloud has a company emergency, Hashim is in a hurry because his mother took to the hospital, while me my son is sick. Kyler was sick. Nilalagnat ito ngayon. Napansin ko kasi kanina pagkatapos namin kumain na medyo matamlay siya. At nung pauwi na kami sinisinat na.

  "Sorry talaga Zaphire but—" naputol ang sasabihin ni Hashim ng biglang tumunog ang kanyang cellphone. Hashim took it from his pocket then he answered the phone, mouthed me an excuse.

  "What?...... Yeah I'll go there dad... Now.... Yeah, yeah.... Please take care of mamá.... Okay." ani ng binata sa kausap.

  Humarap ulit ito sa akin pagkapatay niya ng tawag. "That's my papá. He needs me now, mamá is looking for me." He give me an apologetic look.

  "Sige na, mag-iingat ka."

  "Okay," he sigh. "salamat Zaphire,"  nagmamadaling sumakay ito ng sasakyan saka pinaandar iyon paalis.

   Nang hindi ko na siya matanaw, pumasok na ako ng mansion at dumiretso sa second floor, sa kwarto ni Kyler. Kyler and Hyacinth has thier own room now. Pero may intercom ang bawat kwarto nila incase of emergency.

   "Baby." umupo ako sa kama katabi ni Kyler saka hinaplos ang nuo nito. Medyo mainit pa siya.

  "Mo-momma?"

  "Hmm?"

   Sumiksik ito sa akin saka niyakap ako mula sa gilid. I was worried. Minsan lang magkasakit si Kyler o Hyacinth. Hindi naman kasi sila sakitin, pero sa oras na magkasakit naman sila ay malala. It took days or more. Hindi sila kumakain at ayaw din uminom ng gamot.

  "Are you hungry," hinaplos-haplos ko ang buhok nito. "What do you want to eat?"

  Umiling ito bago tumahimik ulit.

  Sabi ng doctor kanina okay naman na ang bata. Magpahinga lang daw at painumin ko ng gamot ay magiging okay na. Pero paano ko siya mapapainom ng gamot eh ayaw niya nga kumain.

   Naramdaman ko ang pagbigat ng paghinga ng anak ko, tanda na tulog na siya.

   'god, please take care of my son. Pagalingin niyo na po ang anak ko. Hindi ako sanay na may sakit siya. I want my charming and adorable, energetic Kyler. Please heal him. Please almighty lord," munting dasal ko habang nakapikit.

  I comb his hair using my fingertips. Minsan ipagdadasal mo na lang na ikaw na lang ang magkasakit kaysa ang anak mo. Ikaw na lang ang maghirap kaysa sa anak mo. And that's what i want right now. Ako na lang sana ang may sakit wag lang si Kyler.

   Tumingin ako sa pinto ng dahan-dahang bumukas ito. It was mommy who entered the room. She's holding a tray, with soup.

  "How is he, anak?" Nag-aalalang tanong ni mom.