Loving the Stanger (COMPLETED)

CHAPTER 37

  Chapter Thirty-seven

    HAPPY READING ❣️😘

   
   *CLOUD'S POV*

    I TOOK A QUICK glance on my pretty baby, sleeping beside me. Lulan kami ng eroplano na magdadala saamin sa private island ni Hashim. Ayoko sa lugar na yon pero iyon daw ang pinakaligtas na lugar para hindi matunton si Zaphire. And speaking of my Zaphire,  nagising na siya kanina, pero kailangan ko ulit paamoyin ng chloroform para makatulog ulit. Knowing by baby Zaphire, she will hiss me once she wake up. Ayaw na ayaw niya pa naman ang pinapatulog siya. Do i have a choice? Wala ,diba? She's too hardheaded. Kung hindi ko siya papatulugin tiyak na magmamatigas lang ito para mailigtas si Cameron. At mapapahamak din kami panigurado.

    Kumusta kaya si Cameron? Nailigtas kaya siya nina tito Zoren? Is she safe now? I sighed heavily and i stare at angelic face of Zaphire.

   Bahala na. Ang mahalaga ay ang kaligtasan ni Zaphire. Kung magalit man siya pagkagising niya, then go. Wala din naman siyang choice eh. Gagawin ko ang lahat para di siya makatakas sa akin sa loob ng isang lingo. And i promise, he will be mine in a week. I'm no longer a stranger to him after this.

   "I'm sorry love. My advance apology, but you will fall for me. I swear." Dinampihan ko siya ng halik sa labi bago ko ipinikit ang mga mata ko.

    *Trishanity's POV*

        I MOANED as i wake up from my deep slumber. Nasapo ko ang ulo ko ng maramdaman ko ang kunting pagkahilo. Ano bang nangyari? Dahan-dahan kong iminulat ang mata ko saka tiningnan ang paligid. My eyes widen when i saw the unfamiliar room. Where the hell am i?

    Napabalikwas ako ng bangon ng maalala ko ang lahat. Piece by piece, my memory of what happened were flashing through my eyes. I go to the place, were Cameron texted me. Pumasok ako sa isang madilim na gusali, yung lalaki na duguan na nakabulagta sa sahig, at si....... s-si Cloud. Nandoon si Cloud! Cloud looked pissed and mad. Si Cameron! Oh shit! Hindi ko nailigtas si Cameron! Huling naaalala ko ay ang paghila sa akin ni Cloud pero hindi ako gumalaw. I was rooted in my place then my vision become blurry. Anong nagyari?

  Dahan-dahan akong umalis sa kama saka sinuri ang buong silid. Everything look expensive as i roamed my eyes around the place. Nahagip ng mata ko ang terrace kaya naglakad ako palapit doon.

  My lips formed into an 'o' when i stepped into the terrace. There's a table for two near the terrace railings and a two single rocking chair on each side. Carpeted floor, a long mahogany color sofa in the side and a small table. I walked to the terrace railings to look at the view. In front of me, i saw a white sand, and a blue deep sea. This scene is breathtaking! Ang tahimik ng paligid, sariwang hangin, tanging paghaplas lang ng alon ang naririnig ko.  But why am i here? Paano ako napunta dito?

   Parang pinokpok ng martilyo ang ulo ko ng bumalik ako sa realidad. Nagmamadaling bumalik ako sa loob ng silid at hinanap ang pinto papalabas. I wear the same shirt, kaya komportable ako na walang gumalaw sa akin.

   Tatlong palapag ang beach house na ito kaya hindi ko alam kung saan ko hahanapin ang taong nagdala sa akin dito. O kung may kasama nga ba ako? But my reverie back when i hear some noises. Oh god! May kasama ako!  Malalaki ang hakbang na tinungo ko ang pinagmulan ng ingay. It's in the kitchen.

   Parang nanlamig ang buo kong katawan ng mapagsino kung sino ang kasama ko. How could it be? Cloud is wearing a white sando then black denim short. His masculine back is facing me.

  "C-cloud?" Bulong ko na nagpakuha ng atensiyon niya.

   Umikot ito paharap sa akin. "Good morning baby. Have a seat, matatapos na itong niluluto ko." Lumapit ito sa akin at hinila ako palapit sa mesa. Naghihina ang tuhod na naupo ako sa upuan na hinila niya.