Texting||Poğaça Yanaklı Prensesim 🎸

Allah Belanı Versin🎸

Nehir'in Ağzından

"Nerdeyim lan ben?"

"Sakin ol arabadasın.Eve varmak üzereyiz."

"Ha ödüm koptu lan. Kaçırılıyorum zannetim bi an."

Mal bir de gülüyordu. Benim ebem bellesin burda.O orda gülsün?

"Gülme lan ne gülüyorsun?"

"Tamam tamam zaten gelmek üzereyiz."

"İyi o zaman tamam. Hadi müzik açta dinleyelim."

"Ne açayım?"

"Takıl işte kafana göre."

"Ne tarz açmamı istersin Nehir?"

"Lan bi şarkı açacaksın alt tarafı gelmek üzereyiz zaten. Aç artık bir şey!"

Telefonu dikkatlice cebinden çıkartarak arabayla telefonu eşleşitirip çalma tuşuna bastı.

"Ben senin açacağın şarkıya...."

Oda başladı bağırıp söylemeye.Bana yavaş yavaş sinir gelmeye başlamıştı.

"Allah belanı versin. Allah seni kahretsin..."

"İyi lan Allah belamı versin demek?"

"Yahu hayır sana demedim."

"Ben anladım anlayacağımı!Durdur lan arabayı ineceğim."

"Saçmala Nehir saat kaç haberin var mı?"

"Sana ne lan durdur arabayı diyorum!"

Arabayı sağa çekerek yavaşça durdurdu. Çantamı sinirle alarak aşağı inip kapıyı sertçe kapadım.

Biraz fazla atar yapmıştım ama atar yapasım vardı kime ne?

Ev 1 sokak ötede olmasa nah inerdin!

Kes lan evet inemezdim yalan değil.

Arabayla peşimden geliyordu lan bu mal çocuk. Ben ilerlerken o da yavaşça arabayla takip ediyordu beni.

"Nehir ne oldu şimdi ben ne dedim."

"Takip etme lan beni!"

"Eve girene kadar takip edeceğim. Sence seni burda yalnız başına bırakır mıyım?"

"Sen beni ne kadar zamandır tanıyorsun ki bırakmayasın?"

"2 senedir."

Bir anda olduğum yere çakılmıştım. Nasıl yani beni 2 yıldır tanıyor muydu?

Çaktırmadan hiç bir şey olmamış gibi adımlarımı hızlandırarak evin önünde durdum.

"Nehir ?"

"Gene neye gülüyorsun kıt beyinli?"

"Doğru söyle eğer ev bu kadar yakın olmasa da iner miydin?"

"Sence?"

Kahkahasıyla bütün sokağı ayağa kaldırmak isityordu herkade kıt beyinli.

"Lan gülme milleti ayağa mı kaldıracaksın?"

Aha işte şimdi sı*tım. Aysel Teyze sitenin en dedikoducu karısıydı. Allahım sen beni kurtar Aysel Teyzenin elinden.

"Kız Nehir bu saatte elin çocuğuyla nereden geliyorsun?"

"Ne gelmesi be Aysel Teyze.Ben onun kim olduğunu bile bilmiyorum. Adres soruyordu sadece. "

"Emin misin? Birde ben sorayım?"

"Sor Aysel Teyze sor!"

"Çocuğum sen kimlerdensin? Tanışıyor musunuz bizim Nehirle?"

"Hayır Teyzeciğim ben eve giderken  kayboldum. Adres sormak için durdum."

"Hadi Aysel Teyze cevabını aldığına göre gir artık içeriye."

Suratını garip bir şekilde  ekşiterek içeriye girdi.Sanki karşısında hayvan var lan!

Bundan 5 sene önce sitede bir dedikodu yaymışlar. Neymiş karşı komşunun kızıyla bir doktor evleneceklermiş diye. Hatta kendi aralarında düğün tarihi ne zaman olur acaba diye konuşuyorlarmış.

Meğersem kızcağız kalp doktoruna gitmiş. Bunlar da sallamasyon bir haber yaparak atıp tutmuşlar. Kızcağız da dedikoduları kaldıramamış İstanbulu terk edip gitmiş. O günden sonra da çok büyük dedikodu yapmama kararı  aldılar herhalde.

Doğu'nun konuşmasıyla bütün düşüncelerimden sıyrılarak ona doğru döndüm.

"Hadi sen de gir artık içeriye."

"Sana mı soracağım ne zaman girip girmeyeceğimi?"

"Peki sen girene kadar beklerim bende."

"İyi bende beklerim o zaman."

"İyi"

Doğunun Ağzından

Hayatımda bu kız kadar inatçı bir kız görmedim ben. Çok tatlıydı ama çok can yakıyordu.O bir şey söylediği zaman gülmemek insanın elinde değil. Hele bir şey konuşurken elini beline koyupta kıçını yana devirmesi yok mu?

Her gördüğüm de seslice kahkaha atıyorum.

Evin girişinin önüne oturmuş arkasını kapıya yaslamış bir şekilde uyuya kalmıştı.

O kadar güzel uyuyor ki. Dakikalardır onu seyrediyordum. Havanın esmesiyle arabadan inerek yanına doğru yavaş adımlarla ilerledim.

Çantasının ön gözünü açarak anahtarı bularak  kapıyı açıp, yavaşça kucağıma aldım. Ev zifiri karanlıktı. Ailesi evde yoktu herhalde ya da uyumuşlardı.

Ula ben daha zayıf zannediyordum bu kızı. Yine kahkaha atamamak için kendimi zor tutup. İçeriye doğru girerek kapıyı kapattım. Odasının hangisi olduğunu bilmediğim için odaları yavaşça aralayarak onun odası olduğunu tahmin ettiğim yere girerek ışığı açıp yatağa doğru yavaşça bıraktım.  

"Sana baktığım da içimde tarif edemediğim tatlı bir duygu var. Gözlerimi kapattığım da yanımda olmanı diliyorum. Seni çok seviyorum Nehir. Umarım bir gün sende beni çok seversin."

~ Bölüm Sonu~

💛