Texting||Poğaça Yanaklı Prensesim 🎸

Final -1-

Instagram/helly743

🥒

Nehir'in Ağzından

"Nehir neden seni seviyorum dedin ki Doğu'ya?"

"Berk yani psikolojik baskıyla annesi bir anda bağırınca öyle işte..."

"Neyse tamam papatyam. İstersen yanlarına gidelim. Neler olduğunu öğreniriz. "

Kafamla onu onaylayınca gizlice okuldan çıkmak için çantamı almadan güvenlikçiye çaktırmamaya çalışarak, taksiye atlayıp Doğular'ın evine doğru yola çıktık.

———

Taksiden indiğim de yaşadığım şokla ayakta durmakta güçlük çekerken Berk'in koluma girmesiyle dolan gözlerimle ona baktım.

"Berk neler oluyor?"

Dili tutulmuş bir şekil de dışarda duran ambulansa baktığım da birisini getirdiklerini görünce hızlıca yanlarına doğru gittim.

"Doğu!"

Attığım çığlıkla herkesin bana dönmesiyle annesi olduğunu tahmin ettiğim kadının bayıldığını görünce hıçkırarak ağlamaya başladım.

"Neler oluyor söylesenize."

"Maalesef biz gelene kadar hasta..."

Ellerimi başımın arasına alarak yere çökmüş ve nefes almadan hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

"Nehir lütfen gel ayağa kalk!"

Berk'e göz ucuyla baktığım zaman onun da ağladığını görünce ayağa kalkarak boynuna sarılıp daha şiddetli bir şekil de ağlamaya başladım.

••••••

Onu alıp götürmüşlerdi. O gitmişti. Her zaman beni sevdiğini söylese de benim en iyi arkadaşım gitmişti. Artık yoktu o. Hayata Doğu olmadan devam edecektim.

Ama o ölmemeliydi. Onun daha hayalleri vardı. Okuyacaktı o üniversite ye gidecekti. Şimdi ise onun cenazesin de hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Bir anda beklemediğim bir şekil de annesinin bana gelip sarılmasıyla ben de aynı şekil de sıkıca sarılarak ağlamıştım.

"Nehir evladım Doğu seni çok seviyordu. Her şeyden çok seviyordu....belki benden bile daha çok seviyordu seni."

"Öyle demeyin lütfen."

"Öyle öyle. Anneler anlamaz mı? Bir gün onda değişiklik fark ettiğim zaman odadına gizlice girmiştim ve sana yaptığı besteleri gördüm. Seni çizmişti. Hem de resimle ilgisi olduğunu bile bilmiyordum. Yatağının altında bile senin fotoğrafların vardı."

"Ben inanın ne diyeceğimi bilmiyorum." diyerek dudaklarımdan küçük bir hıçkırık koptu.

"Sana yazdığı bir mektup varmış onu sana iletmemi söyledi. Hem istersen diğerlerini de veririm."

Kadının çaresiz bir şekil de konuşması ve her konuştuğun da hıçkırarak ağlaması içimi daha da parçalamıştı.

•••••

1 hafta sonra

Hızlıca üzerimi giyinerek Doğu'nun evine gitmek için özenle süslenmiştim. Keşke o yanım da olsaydı ve bana yine beni sevdiğini söyleseydi. Beni akşama kadar bunaltsaydı. Hem nereye gitmişti ki daha bizim yarım kalan şarkımız vardı.

Birlikte şarkı söyleyecektik. Hem de ikimizin en sevdiği şarkıyı. Hazırlanırken ağlamamaya özen göstererek gözümden düşen yaşı elimin tersiyle silip aynada kendime baktım.

"Doğu eğer beni duyuyor ve görüyorsan sevgin benim kalbime çok işledi bunu bil. Sevgini asla unutmayacağım."

Hızlıca dışarıya çıktığım zaman Berkin geldiğini görmemle sıkıca boynuna sarılarak arabaya binip Doğu'nun evine doğru sürmesi için işaret ettim.

"Berk sana bir şey söylemem gerekiyor."

"Söyle birtanem."

"Doğu beni çok seviyordu. Hem de kendi canını hiçe sayacak kadar."

"Biliyorum."

"Nasıl biliyorsun. Bildiğin halde ona hiç kızmadın mı yani?"

"Nehir neden kızayım ki? Herkesin birisini sevmeye hakkı var. Ve inan bana ona bir kez olsun içimde bile kin beslemedim."

"Seni bu yüzden seviyorum hıyar."

"Ben de seni çok seviyorum papatyam."

Yanağıma kondurduğu öpücükle gözümü kapatırken bana bakarak gülümsemişti.

"Biliyor musun şimdi bana yazdığı mektubu almaya gidiyoruz ama benim bir sürü fotoğraflarımı çizmiş ve beste yapmış."

Şaşırmış bir şekil de bana bakarken tekrar bakışlarını yola çevirdi. Bir müddet hiç konuşmadan evlerine vardığımız da boğazımdaki yumruyla kapıyı sakince tıktıkladım.

"Nehir evladım. Gelin içeriye."

Çiçek Teyze'nin bizi gördüğünde ki mutluluğuyla adımlarımı içeriye doğru yönelttim. Sanki her yer Doğu kokuyor gibiydi.

"Nehirciğim sen çık yukarıya yataktaki kutunun üstün de her şey."

Berk'e dönüp baktığım da kafasıyla onaylayınca panik bir şekil de yukarıya çıkıp odası olduğunu tahmin ettiğim yere girip  kapıyı arkamdan kapattım.

İçeriye girip kapıyı kapattığım zaman burnuma dolan Doğu'nun kokusuyla hıçkırarak ağlamaya başladım. Bir yandan ağlıyor bir yandan da sesimi duymamaları için elimle ağzımı kaptıyordum.

Ben onu çok seviyordum. Hem de çok!

Gözlerimi kapatıp yatağının üstüne oturunca kutuyu kucağıma koyup içini açtığım da üzerin de Nehir'ime yazan zarfı elime alıp açarak sesli bir şekil de okumaya başladım.

~Bölüm Sonu~

💔💔💔