CHAPTER 22 – IT'S OVER OR NOT?
Pagmulat ko, medyo madilim. Bumangon ako. “Oh kain” sabi ni Hanazawa at ibinigay niya ang isang plato na punong puno ng pagkain.
“Saan galing ito?”
“Walang lason yan”
“Malay ko ba kung meron o wala” kinuha ko na lang yung pagkain at dahan dahan kong kinain. Napansin ko ang paa kong may sugat kanina, unti-unti na siyang gumagaling. “Gawa mo?” Tanong ko sabay turo sa paa ko.
“Oo, nakakaawa ka eh” inubos ko na lang. Pagkatapos nun binigay ko na sa kanya ang mga gamit ko.
"Saan ka pupunta?" hindi ako sumagot. Sinubukan kong buksan ang pintuan pero nakalock. "Open it!"
"Hindi pwede. Maraming tao diyan sa labas. Once na makilala ka nila patay ka kaagad. Madaming bisita si dad"
"DAD?!" Tumingin ako sa kanya.
"Yun lang tawag ko sa kanya since siya ang nagpalaki sa akin"
"Then why are you helping me?!"
"Because I want to. Tinakwil na niya ako. Kahit pilitin kong isipin na hindi niya ako tinakwil, wala eh ganon pa din. Isa na lang akong guard niya, right hand."
"Bakit Hasegawa ka? Hindi Ishinagi?"
"Real name. 7 years old ako ng kinuha niya ako sa mga magulang ko. He killed me parents. Nakita niya kasing may potential ako sa katana. Ayun."
"Crazy. Buksan mo na lang! Sisilip ako!"
"Fine" tumayo siya saka niya ito sinusian. Dahan dahan kong binuksan ang pinto at nakita kong nagkakasiyahan nga sila. Madaming tao, sobrang dami.
BINABASA MO ANG
Female Yakuza - Assassin [BOOK 4]
Action[The Assassin Sequel] *NO SOFTCOPY* © 2014 by iammejlyn Kyomiko Azumi, 18. When I was 16 years old, there's a price on my head. 5 Billion Yen or 2 something Billion Pesos. Every year the price always adding up to 1 Billion Yen. But they can't catch...