46.bölüm:pes ediyorum...

124 10 0
                                    



  Gözlerimi araladığımda nerdeydim bilmiyorum.
Dişlerimi dudaklarımın üzerine bastırdım. Sızlama ile birlikte,yanarak yayılıyor acı. Tırnaklarım avuç içlerimde,gözlerim tavanda...
Titrediğini hissediyorum bedenimin.sanki sarsılıyorum ama bu yalnızca içeride oluyor. Tüylerim diken diken olduğunu biliyorum. Çünkü hafif bir üşüme var kollarımda. Oysa olduğum odanın camı da açık değil. Sanki odamın içerisinde bir fırtına var. Yağmur var,kar var gibi ve bunun ortasında tek başıma duruyorum.odanın duvarındaki boyaların döküldüğünü hayal ediyorum.
      Cam şiddetle patlıyor sanki. Masamın üzerindeki kağıtlar odanın her tarafına dağılıyor sanki.duvardan dökülen boya parcaların arkasında saklanıyor.

O çok üşüyor.

Onun saç uçları kırılmaya başlıyor.

O ağlıyor.

O mahvoldu.
 
    Duvardaki dökülen boyanın arkadında siyah bir zemin var. Gözlerimi tavandan ayırıp kaosun tam içine odaklanıyorum.duvardaki dökülen boyaların ardında hiçliğe. Duvar normal gözüküyor gözüme. Siyah zemin yok. kağıtlar masanın üzerindeki yerindeler. Cam hala sağlam. Zihnim kaosu yaratıyor, korktuğum yanım da bununla besleniyor.
     
    Gözlerim,yatağın karşısındaki aynaya korkarak ilerliyor bakışlarım. Aynada kendimi gördüğümde utanıyorum. Ayna sanki dalgalanıyor. Görüntü karışıyor ama bir tek gözlerim değişmiyor. Tam olarak odaklanmış bir şekilde bana bakıyor.  Sanki söyleyecek bir şeyi varmış da,aynanın ardından konuşamıyormuş gibi  gözüküyor. Ben başımı yana eğdiğimde, o da eğiyor. Bu haraketimle, aynadaki dalgalanma biraz daha artıyor. Başımın döndüğünü  hissediyorum. Yorgun ya da bitkin bir halde degilim. Ama doğrulup ayağa kalkmak istemiyor ayaklarım. Kalkmak için yatağa bastırdığım ellerim, ihanet ediyorlar o an için zihnime. Yeniden komut gönderiyorum ellerime zihnimle. Ellerim zihnime itaat etmiyor.

         Pes ediyorum....

 𝐼 𝓁𝑜𝓋𝑒 𝓎𝑜𝓊! / ʝʝⱪ ✓  {𝓉𝑒𝓍𝓉𝒾𝓃𝑔} Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin