Kaçan Kovalanır

BÖLÜM 39: Çok Yaklaştım...

Okuldan çıktım. Eve gitmeye veya Keremle uğraşmaya hiç vaktim yoktu. Hemen dolmuşa atladım. Babamın çalıştığı hastaneye gidiyordum. Yaani önceden çalıştığı...

Bak bak yine doldu gözlerim. Ne oluyo ya bana,be zaman bu kadar duygusal oldum.
Ben kendimle çelişirken hastaneye gelmiştim bile.

Kapıdan girmeden önce derin bir nefes aldım. İçerde çok tanıdığım insan vardı. Bana babamı hatırlatabilirlerdi. Bunu istemiyordum.

Kapının girişindeki danışmaya gittim. O ablayı tanıyordum tabiki. Git gel bir şeyler olmuştu. Babamı öldüğü gün iziiydi. Beni aramıştı. Çok üzgünüm keşke hastanede olsaydım dedi.

Bak yine oldu. Gerçekten bana bir şeyler olmuştu. Babamı hatırlatacaklar diyorum kendim hatırlıyorum.

"Merhaba Meryem Abla"

"Aaa Merhaba Beste"
Uzun uzun onunla konuşmak istemiyordum. Çünkü her konuşmamızın sonunu erkeklere bağlıyordu. Galiba onda sevmediğim tek huydu.

"Ben Mehmet Abiye bakmıştım"

"Odasında"

"Tamam,teşekkürler."
Üst kata çıktım. Mehmet Abinin odasının kapısını çaldım.

"Gir"
İçeri girdim. Mehmet Abi kafasını kaldırmadan ezbere konuşuyordu.

"Merhabalar şikayetiniz neydi?"
Elindeki röntgenlere bakıyordu. Cevap vermedim.

"Şikayetiniz ne de-"
Kafasını kaldırıp bana baktı.

"Aaa Beste"

"Tabi yaa ben başka birini mi bekliyordun?"

"Evet. Hastayı bekliyordum."

"Doğru"
Bazen onun bi doktor olduğunu unutuyorum. Tabi ki doktarlar her zaman hastaları beklerdi. İnşallah büyüyünce bende olcam. Tabi büyüyünce dediğim 2 yıl sonra.

Sandalyeye oturdum.

"Eee hangi rüzgar attı seni?"
Hiç uzatmak istemiyordum. Güvenebileceğim bir tek Mehmet Abi vardı. Ona güveniyordum. Çantamdan not defterimi çıkardım.

"Mehmet Abi ben kardeşimi arıyorum."

Önce kahkaha attı. Sonra ciddileşti.
"Ne kardeşi Beste kardeşin evde"

"Yok,Mehmet Abi hani babam mektup yazmıştı ya orda yazmıştı"

İkinci bi şok geçiriyordu.

"Benden ne istiyorsun?"

"Mehmet Abi annemle babam 1 haftalığına ayrı geçirmişler galiba kırgınlarmış ve senin yanındaymış babam."

"Evet"

"İşte siz o dönemde babam"

"Haaa,anladım. Anlatayım. Biz babanla işden eve evden işe giderdik.
Sadece bir gün akşam kafa dağıtmak istedi. Bir kaç arkadaşı varmış. Kız."

Kızı çok bastırarak söyledi.
"Eee"

"Eeesi bunu sana söylemek doğru mu bilmiyorum ama baban bütün gece ortadan kayboldu ve o kızlardan biriylemiş. Bir şey oldu mu dedim olmadı dedi."

"Peki kimdi o?"

"Adını biliyorum."
Düşündü biraz.
"Mizgin... evet buydu."
Hemen ayağa kalktım.

"Tamam Mehmet Abi teşekkür ederim çok yardımcı oldun görüşürüz."

Not defterine duyduklarımı kaydettim. Tam kapının yanına gittim. Aklıma bir şey geldi ve geri döndüm.

"Peki başka kızları tanıyor musun?"
Mehmet Abi biraz utanmış gibi başını eğdi.

"Evet. Ama ben o zaman evli değildim haaa. Adı galiba Selin Bozkurt"

Oooo soyadı da var.
"Tamam"
deyip çıktım.

Bunu da not aldım. Eve gidip duş aldım. Ders çalıştım ve uyudum.

Yb isteeeyeeenlerrr!

Oy vermeyi unutmayın.💙💙