Kaçan Kovalanır

BÖLÜM 37: Dövüş

Medyaya bakın çok komik bişi var.
Ksksksksk
Fotoğrafların kaynağı Karanfil2121
Komik resimler.
Bakın çok komik.

Aslı sınıfa çıkalı çok olmuştu. Ben ise hala arka bahçede oturuyordum. Düşünüyordum. Ya Narin ise kardeşim, ya ya hiç tanımadığım biriyse. Belki başka şehirde.

Dersimiz bedendi. Futbol takım kaptanı olduğum için derse katılmam gerekiyordu. Soyunma odasına gidip eşofmanlarımı giydim. Futbol ayakkabımı giyip saçımı da üstten topuz yaptım.

Hala Aslıyı düşünüyordum. Sahaya girdim. Hoca gelmemişti. Bizim sınıf ve Batuhanların sınıfı vardı. Hoca Batuhanı kaptan seçmişti. Ben olsam seçmem. Daha çalım bile atamıyor.

Beni görünce sinirle sırıttı. Senin o sırıtmanı varya ama neyse. Herkes gibi ısınma hareketleri yapmaya başladım. Berki gördüm. Sahanın yanından geçerken,o da beni görünce elini kaldırıp "iyi şanslar" dedi.

Keşke kardeşim Berk olsaydı yaa. Sahanın yanındaki banka oturup kitap okumaya başladı. Sonra kafasını bir yere çevirip gülümsedi. Onun baktığı yöne bakınca Elifi gördüm. Gözlerimi kocaman açmış onları izlerken kafama gelen sert bir darbeyle yere yığıldım.

Gözlerimi açtığımda başımda erkekler heyeti gibi duruyorlardı. Keremin sesini duydum.

"Çekil lan şurdan"
Galiba erkeklerin arasından geçmeye çalışıyordu. Yanıma ulaşıp elini uzattı.

"Kalksana kaptan"

Elini tutup kalktım. Yerdeki topu ayağımla alıp.

"Bu topu kim attı lan?

Batuhan öne atıldı.

"Ben attım ne yapcan?"

"Bak Batuhan uğraşma benle canını çok fena sıkarım."

O tam cevap vericekken hoca sahaya girip düdük çaldı.

Herkes yerine geçti. Kerem hemen arkamdaydı. Çünkü numarası bana en yakın olan kişiydi.
Sinirlendiğimi hissetmiş olmalı ki
"Maçı yenerek verirsin ağzının payını"

Yüzümde istemsiz bir gülüş. Haklıydı. Maçı yenerek vericektim ağzının payını.

Düdük çaldı ve maç başladı. Maçı 2-0 yenmiştik. Yineeee.

Tabi kazanarak da verdim ağzının payını ama maçta Batuhana yaptığım şaka görülmeye değerdi.

Bilerekten Batuhanın kafasına topu attım. Yanlışlıkla oldu dedim. Batuhan hocadan faul istedi ama hoca vermedi. Hahahahah.

Elbiselerimi giyip arka bahçeye köşeme geçtim. Evet,benim köşemdi. Ağlamaya başladım. Herşey için. Bu kadar yanlız hissederken yanlız olmadığım için, bilmediğim belki tanımadığım kardeşim için, Aslı için ve en önemlisi babam için.

Ağladım,ağladım,ağladım...

Sonra tellerden ses geldi. Gözyaşlarını elimin tersiyle sildim.

"Kim var orda?"
Ses yoktu.
Ayağıya kalkıp bağırdım.
"Kim var lan orda?"

Ben beklerken,duvarın arkasında Batuhanın yüzü çıktı.

"Bööö"
Yanında iki arkadaşı vardı.

"Ne işin var senin burda?"

Yanındakilere baktı. Onları tanıyordum. Bizim sınıftan Fırat ve Murattı.

"Senin ne işin varsa ondan"

"Ne saçmalıyorsun sen?"

"Diyorum ki hani şu sahada bahsettiğin konu varya onu halletmeye geldim."

"Üçe bir mi?"
Güldü. Hatta buna kahkaha da denebilirdi.

"İstersem beşe bir gelirim."
Şerefsiz.
Ama sen dur. Sen daha Beste Kayanın kim olduğunu öğrenememişsin.

Merdivenlerden yavaş ve kendimden emin bir şekilde inmeye başladım.

"Ooo beyker bakın eceline yürüyo."
Yanındakiler de salak,bu espiriye güldüler.

Merdivenler bitince etrafıma bakındım. Batuhan yine cahil cahil konuştu.

"Boşuna bakınam kimse seni kurtaramaz"

"Cahilsin. Sizi döverken bizi çeken bir kamera var mı ona bakıyorum."

Batuhan daha ne olduğunu anlamadan yumruğu suratına geçirdim. Fırat bana doğru koşarken çelme taktım. Muratın karnına sert bir tekme savurdum. Batuhanın en hassas noktasına iki bacağının arasına vurup kaçtım.

Arkama bakarak kaçarken birine çarptım. Kafamı kaldırınca Keremi gördüm.

"Ne yaptın yine?"

Çocuk beni çözmüştü.
Kolumdan tutup geldiğim yöne doğru gittik. Yere yığılmışları görünce gülerek bana döndü.

"Umarım kamera yoktur."

Gülerek.
"Yok"

Dedim ve ikimizde kahkahalara büründük.

Soruları alıyorum ve hepsini cevaplıyorum. Tabi ki spoiler hariç.