One Shot Stories ✓

Fake

Minsan, kung saan pa ang peke, doon pa tayo sumasaya.

Minsan, kung saan pa ang peke, doon pa tayo nakakaramdam ng sakit.

Minsan... kung saan pa ang peke, doon natin nahahanap ang totoong mahal natin...

[3 MONTHS AGO]

Magandang Araw! Ako si 'Fiona Heimdall'. Hindi talaga 'yan ang totoong pangalan ko kasi i am in a Roleplay world.

The world of fake.

The world whom you are free to enjoy.

They say walang parallel world pero there is a world to our gadgets that you are free to say anything and to do anything.

Isa akong honor student sa 'real world'. Palaging may nakasakal sa akin. Palaging may pumipigil sa kasiyahan ko and that is my Mother.

Palagi niya akong iniipit sa pag-aaral. Palagi akong sumusunod sa gusto niya at palagi akong nasasakal kapag kasama siya.

Para bang may kutsilyo na nakatutok sa likod at babaon iyon kapag nakagawa ako ng isang mali.

At dito sa RPW ay nakakita ako ng saya. Yung sayang hindi nakakasakal. Yung sayang walang pumipigil sayo and this is my happiness.

After spending 1 month in RPW, i met 'Troy Jackson', he is a boy roleplay account.

Troy is the one who makes me happy indeed of all the problems and circumstances in my life.

After a few days, he confess to me his feelings that he likes me and i like him back.

Pero syempre, i am a woman. Kaya nagpaligaw muna ako.

Palagi niya akong kinakantahan. He always sings to me 'Kahit maputi na ang buhok ko' by Rey Valera.

I fell in love with him even if this is a 'roleplay'. I fell in love with his voice.

Many days pass, sinagot ko na siya. We became together for 2 months pero may problema.

May hadlang.

My mother found out my account...

She logs out my facebook account immediately and compiscated my cellphone.

Alam kong masyadong childish pero masakit kapag kinuha ng mama mo yung cellphone mo.

At ito ako ngayon, nakatutok sa libro. May ilang luha na ang pumapatak sa librong kaharap ko kaya nabasa na siya.

'Kamusta na kaya si Troy?'

'Nagtataka kaya siya?'

'Kumain na kaya siya?'

'Nakakatulog kaya siya ng maayos?'

'Mahal niya pa kaya ako kahit... peke lang?'

Ayan ang patuloy na gumugulo sa isipan ko.

I miss him. I really miss him.

EPILOGUE
[PRESENT DAY]

Umabsent ako sa klase ko ng hindi nalalaman ng nanay ko. I guess papagalitan na naman niya ako kapag nagkataon.

Bakit ako umabsent? Kasi pupunta ako sa computer shop. I really missed him. I really miss my happiness.

Nagbayad ako ng 3 oras sa computer shop at dali-dali akong pumunta sa desktop at binuksan ko kaagad ang facebook.

I quickly typed my account and then i press enter.

Andami kong notifications. Punong puno pero hindi ko yon pinansin at mabilis na pumunta sa messenger and clicked Troy's name.

Nagpalit na pala siya ng profile. Then his last message broke my heart.
"Let's break up, Fiona!"

Bumuhos na lang ang luha ko at inilabas ang lahat ng luha ko. Wala akong pakialam kung pagtawanan pa nila ako.

Minsan, kung saan pa ang peke, doon pa tayo sumasaya.

Minsan, kung saan pa ang peke, doon pa tayo nakakaramdam ng sakit.

Minsan... kung saan pa ang peke, doon natin nahahanap ang totoong mahal natin... pero iniwan niya ako.

---end---