Evîna Dile min"Yüreğimin Sevdası"( BERDEL)

3. bölüm

Gece geç saatte kalkıp bir daha da uyumadım. Vicdan azabı bu bilmiyorum içimde öyle bir duygu var ki beni yerin bin kat dibine çekiyor. Altında eziliyorum nasıl çıkacağımı,nasıl buna dayanacağımı bilmiyorum. Hepsi benim suçum Jiyan'ı tehtid etmeseydim buluşmucaktı ve yakalanmıcaktı. Ona birşey olursa dayanamam benim canımdan bir parça o pencereden dışarı baktım. Sabah olmasına rağmen güneş yoktu kap kara bulutlar vardı her tarafı sarmış sanki felaketin habercisiymiş gibilerdir içime daha da dert etme mi sağlamışlardı. Pencerenin kenarından kalkıp banyoya girdim rutin işlerimi halledip yatağımı topladım. Dolabtan bulduğum ilk şeyi giydim. Siyah uzun bir elbise,siyah babet giydim. Upuzun siyah saçlarımı açtım. Saçlarım belimi geçiyordu. Seviyorum saçlarımı beni ben yapıyorlar hayata bağlıyorlar siyahlara bürünmüştüm gözlerim kendini belli ediyordu. Aşağıya inmeye başladım. Ev çok sessizdi normalde gürültümüz eksik olmazdı şuan ise cenaze evinden farksız değil gerçi derdimiz cenazeyi aratmıyor orası ayrıda mutfağa girdiğimde gördüğüm şeyle şok oldum. Yere yemekler dökülmüştü kimsede yoktu.
"Diyamin(annem)" diye bağırmaya başladım. Bir kaç kere bağırdım ama çıt yoktu evi aramaya başladım kimse yoktu nerdeler bunlar niye benim hiç bir şeyden haberim yok kapı çalmaya başladı. Koşup açtım. Heja'ydı bu
"Heja" dedim şok olmuşçasına Heja  bizim eve gelmezdi laf söz olur diye bekar erkek vardı sonuçta ben de gitmezdim.
"Çavşin çok korktum" diyip boynuma atladı.
"Ne oluyor Heja"
"Sizinkileri gözü yaşlı gittiklerini gördüm sen yoktun içlerinde sana birşey oldu sandım"
"Nereye gittiler ki bunlar"
"Çavşin söylentiler doğru mu"
"Doğru" duyulmuş hemen midyat böyle işte hiç bir şey gizle kalmaz
"Eyvahlar olsun ne olacak şimdi"
"Hiç bilmiyorum Heja"
"Ee o zaman sizinkiler Beritan'ların yanına gittiler"
"Neee" toplanmışlardı. Ağlayarak evden çıkıp koşmaya başladım. Ölmesine izin veremezdim. Ayaklarım tutmuyordu durmadım koşmaya devam ettim. Beritan'ların konağına gelmiştim. Dışarda izbandit gibi adamlar vardı kafa eğip içeri geçecekken biri durdurdu.
"Kimlerdensin"
"Bekiran'lardan" dedim. Hemen önümden çekilip kapıyı açtı. Herkes burdaydı kadınlar feryat içinde ağlıyorlardı. Erkekler sanırsam başka bir yerde konuşuyorlardı sanki bütün midyat buradaydı herkesin gözü yaşlı annemi gördüğümde koştum yanına gözleri kan çanağına dönmüş
"Diyamin(annem)" dedim ağlamaklı sesimle cevap vermedi
"De bi min re biaxifin(anne konuş benimle)" yine konuşmadı bu benim daha çok canımı yakıyordu.
"Dayik tiştek digotin(anne yalvarırım birşey de)" demedi. İlerde Mori'yi gördüm koşup sarırıldım ona
"Abla korkuyorum Jiyan ablama birşey yapmasınlar ne olur" yüreğime öküz oturdu sanki nefes alamıyorum gibi hissettim daraldım.
"İzin vermicem ona birşey olmayacak" dedim.
"Nerde tutuyorlar Jiyan'ı"
"Bilmiyorum" mutfağa doğru ilerledim.çok güzel, tatlı bir kıza
"Jiyan'ı nerede tutuyorlar " dedim
"Kusura bakmayın ama söyleyemem" dedi
"Ne demek söyleyemem kardeşim nerde dedim" bağırarak söyledim mutfakta ki herkes bize döndü. Karşımda ki kızın gözleri dolmuştu. Ne yaptım ben gözlerimi kapatıp, açtım sakin ol Çavşin içimden sürekli sakin olmam gerektiğini söylüyordum. Dışarıdan sesler yükseldi hemen mutfaktan çıktım. Kalbim tekledi ayaklarım tutmuyordu. Nefes alamıcak durumdaydım her yerim taş kesildi. Jiyan'ıma ne yapmışlardı böyle göz yaşlarım sicil sicil akmaya başladı. Dövmüşlerdi her ikisini de kan içindelerdi.
"JİYANNNN" diyerek bağırarak koşup sarıldım
"Buradayım ablam"
"Abla özür dilerim çok özür dilerim ben böyle olsun istemedim"
"Niye özür diliyorsun Jiyan"
"Özür dilerim çok özür dilerim ablam ben bile bile bunu yapar mıyım?  Bilmiyordum yemin ederim abla"
"Jiyan kendine gel ne oluyor"
"Ölmek istedim ama karar verilmişti"dedi ne diyordu bu kız hiçbirşey anlamadım ne oluyor ne kararı vermişlerdi.
" Arabaya" dedi Bejno ağabeyim hiçbirşey anlamadım ne karar verildi niye kimse birşey demiyordu. Arabaya bindik konağa geldiğimizde hepimiz indik. Halen neler olduğunu çözememiştim Jiyan yaşıyorsa berdel olacaktır. Ya Kani yada Aram ağabeyimle ikisinden birinin başı yanacaktı. Bejno ağabeyim konuşmaya başladı.
"Berdel olacak Aram'la" dedi. İçim ürperdi kardeşimin kurtulmasını isterken ağabeyim yandı. Göz yaşlarımı serbest bıraktım. Bu hikayede herkes yanacak.

Selamm canımsılar bölüm kısa farkındayım ama gerçekten okuyan olmayıp vote,yorum atan olmayınca yazasasım gelmiyor ona rağmen bırakmayı düşünmüyorum daha uzun yazıcam bölümleri lütfen sizde okuyup+vote+ yorum yapmayı unutmayın:))))