Evîna Dile min"Yüreğimin Sevdası"( BERDEL)

24.bölüm

Duyduğum feryadla yere çökmüştüm. Kalbim acıyordu aklımdan geçen şey olmaması için binlerce dua ediyordum.

Devran ağa ağzından:

Uyandığımda herkes başımdaydı aklıma Çavşin gelmişti bunu nasıl yapmaya cesaret edebilirdi ikimizide ölüme terk edicekti resmen Boran sürekli ağzında birşeyler geveliyordu sinirlenip kızdım. Çavşin yengem dedi.
"Çavşinimmmm" diye bir feryad duyduk hızlıca yerimden kalkıp serumu çıkarttım. Birşey olmuştu
"Oğlim napirsen yat sen"
"Daye(anne) bırak" diyip yataktan kalktım. Hızlıca sesin geldiği yöne gittim ayaklarım beni taşımıyordu ama direniyordum. Berikan'ların doluştuğu yoğum bakıma girdim. Çavşin öylece yatıyordu doktorlar elektrio şok veriyorlardı. Dıtttttttttt sesi geliyordu. Gözümde onu ilk gördüğüm an canlandı o kadar nefret ve kin doluydum ki güzelliğini bile farkedememiştim. Çok canını yakmıştım. Bu zamana kadar merhametinden,vicdanından hiç vazgeçmemişti. Göz yaşlarım su gibi akıyorlardı ayakta duramıyınca yere çöktüm. Herkes Devran ağa yıkıldı diyordu. Koskoca ağa ellerimi semaya açıp dua ettim.
"Rabbim ben çok zalimim çok acı çektirdim bu kıza çok canını yaktım. Yapma alma onu benden ki hatamı telafi ediyim sen beni affet Allah'ım"
Doktor çaresizce herşeyi bırakmıştı.
"Ablaaa"
"Keçaminn(kızım)"
"Çavşinim"
"Hayırrr kızım"
Yerden kalkıp doktorun yakasına yapıştım
"Hayır lan hayırrr devam ett"
"Devran Bey"
"DEVAM ETTT LANN"
"ÖLEMEZ O DEVAM ET" birden kalp atış sesi odaya sardı. Döndüm bana bön bön bakan bir çift göz gördüm ben bu gözlere hasretim yanına gidip elini tuttum. Bana bakıp elini çekti. Doktor hepimizi yoğum bakımdan çıkardı.
"Şimdi normal odaya alıcaz bebekte Çavşin hanımda mucizenin adıdır. Geçmiş olsun" diyip gitti. Odama götürüp yatırdılar bir kaç saat sonra bir tane daha yatak getirdiler. Sonra Çavşin'i getirdiler. Yanımda olmasını istiyordum. Hiç konuşmuyordu bana bakmıyordu. Sessizde hiç olmadığı kadar
"Boran"
"Buyur ağabey"
"Sen ne diyecektin bana"
"Aa evet Çavşin yengeminde haberi yok" diyip sırıttı. Çavşin'e baktım Boran'a öylece tepkisiz bakıyordu.
"Yenge hamilesinn" ney ney nasıl
"Ne" diye cılız bir ses çıktı.
"Lan babamı oluyorum baba oluyorum lan" diyip yataktan fırladım.
"Nasıl ben"
"Oğlin sakin ol"
"Bav(baba) baba oluyorum baba oluyorum" içimde ki sevinçle kendimi dışarı attım. Koridorda bağırarak
"BABA OLUYORUM LAN BABAA" diye bağırıyordum dışarı çıktım. Beni sesimi duyan kadınlar zılgıtı bastılar.
"Tilililili" şok olmuştum bütün Mardin burdaydı resmen herkes elimi öpme çabasındaydı
"Ağam Rabbim bağışları seni bizlere"
"Şükürler olsun ağam"
"Ağam nasılsın?"
"Ağrın var mıdır ağam?"
"Bir emrin,isteğin var mıdır ağam?"
"Saolun varolun beni beklemişsiniz Allah razı olsun iyiyim çok şükür baba olacağım bundan daha mutlu edecek şey yoktur. Sizden isteğim artık gitmeniz yeterince yorulmuşsunuz bir uçak ayarlıyacam size Mardin'e gidip şenliklere başlayın. Devran ağa baba oluyor" diyip içeri geçtim. Içim içime sığmıyordu haykırasım geliyordu bir çocuğum olacaktı. Hemde sevdiğim hayran olduğum yaşasın diye dualar ettiğim kadından daha ne isterim ki? Rabbim büyüksün odaya girdim. Sadece Çavşin vardı. Herkes çıkmıştı uyuyordu yanına yaklaştım. Dokunsam korkar mı acaba? Dokunacakken elimi çektim. Benden korkmasını istemiyordum o yüzden herşey yavaş yavaş olacaktı. Bana alışmasını sağlayacaktım. Mardin'e döndüğümde ilk iş ağaları halletmem gerek kaçmıştı. Cezasız bırakılamazdı. Fakat buna izin vermezdim ne onun canını ne de çocuğumun canını kimse yakamazdı. Tekrar ona baktım elli karnındaydı masumca yatıyordu. Ne düşündü acaba bebeğimizin olacağını öğrenince ne düşündü.

Çavşin'in ağzından:
Uyandığım da karşımda Devran ağayı beklemiyordum ağlamıştı. Gözleri ıslaktı gelip elimi tuttu. Çektim annemi aradı gözlerim ordaydı onu görünce gözlerim doldu ne çok ağlamış anam ne çok korkmuş bitmiş durumdaydı. Beni normal odaya alacakları zaman Devran ağayla aynı odaya koydular odaya girince herkes bana baktı ama bakışları nefret gibi değildiler acaba benim yüzümde kaza yaptığımızı bilmiyorlar mı? Ama kaçtım ben onun için bile kızgın olmaları gerekirdi. Devran ağa Boran'nın birşey demesini istedi Boran benimde haberim olmayan birşey diyecekmiş Devran ağa döndü bana baktı hissettim ama ben öylece sadece Boran'a bakıyordum. Sonunda Boran
"Çavşin yengem hamile" dedi içimden birşey akıp gitti. Başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüş gibiydi ne tepki vereceğimi bilmiyordum ama ben hamile değildim test yapmıştım bu nasıl olurdu Devran ağa sevinçten kendini dışarı attı. Bütün Botan'lar çıktı.
"Doktoru çağır bana" dedim kardeşime doktor hemen geldi.
"Buyrun Çavşin hanım"
"Ben hamile olamam test yapmıştım negatifti"
"Çavşin hanım testler bazen yanılta bilir yada sonradan ikinci cizgi belire bilir"
"Ama bu"
"Geçmiş olsun" diyip gitti. Hüngür hüngür ağlayasım vardı. Allah kahretsin ya ne yapıcaktım şimdi he ne yapıcaktım. Of diyip sadece yerimde yattım. Herkes dışarı çıkmıştı. Elim karnıma gitti istemiyordum bunu ben daha çocuğum çocuğum olamazdı helede o adamdan asla istemiyordum kafaya koymuştum aldıramazdım Devran ağa kesin duyardı ama düşürebilirim bunu yapabilirim kafamda bunlarla uyuyakaldım. Gözlerimi açtığımda toparlanan bizimkileri gördüm.
"Toparlan çıkıyoruz" dedi Devran ağa dikilmeye çalıştım karnıma ağrı saplandı.
"Ah"
"Ne oldu ne oldu bir yerin mi ağrıdı"
"Yenge birşey mi oldu"
"Yenge iyi misin"
"Susun lan"
"Iyiyim karnıma ağrı girdi."
"Boran doktoru çağır"
"Gerek yok" dememe rağmen dinlenmedim her zaman ki gibi doktor gelip kontrol yaptı.
"Ani hareket yapmamanız gerekiyor dikkatli olmalısınız" dedi. Toparlanıp yataktan kalkacağım sırada kendimi yine o kucakta buldum.
"Yürürüm ben indir"
"Seni değil çocuğumuzu taşıyorum ben" gözlerimi devirmiştim.
"O gözler bir daha devrilmesin bana Çavşin" birşey demedim araba binip havalimanına gittik. Aklımda sürekli Boran vardı ne olmuştu ona sorsam yine kızacaktı sormasam meraktan çatlarım.
"Devran ağa"
"Söyle"
"Boran nerde" bir anda döndü bana baktı. Korkmuştum hemen gözlerimi çektim. Cevap vermedi vermeyecekti de bakışları susmama yetmişti. Havalimanına gelip uçağa binmeyi bekledik bir saat sonra uçağa bindik. Uçak havalınca kalbim hızlıca atmaya başladı bir korku sardı evet ilk defa biniyordum uçağa hemen Devran ağanın elini tuttum.
"Şşt sakin ol korkma burdayım" diyip kafamı göğüsüne bastırdı. Gözlerimi kapatıp ellerini tuttum. Bu biraz sakinleştirmişti inene kadar öylece kaldık. Gelmiştik cehennemime uçaktan inip konağa gittik. Konağa girer girmez zılgıtlar,alkışlar koptu herkes burdaydı yollara kadar insan doluydu baklavalar dağıtılmıştı. Önümüze çıkan herkes Devran ağanın elini öpmeye çalışıp geçmiş olsun ve hayırlı olsun dileklerini söylüyorlardı. Gözlerim annemi aradı ordaydı koşup sarıldım. Iste bunu gerçekten özlemiştim
"Diyamin(annem)"
"Keçamin(kızım)" babaannemin elini öpüp sarıldım.
"Keçamin Çavşin'im Rabbim seni bize bağışladı." Babamın,ağabeylerimin ellerini öpüp sarıldım. Yengemlere,kardeşlerime hepsini özlemiştim. Davul,zurna çalmaya devam etti. Gün boyu millet yedi, içti,eğlendi gün sonu yorulmuştum. Odama çıkıp üstümü değiştirdim. Yatağa girdim. Devran ağa geldiğin üstünü değiştirip yanıma yattı. Arkam dönüktü ona arkamdan sarılıp
"Bak bu bir mucize her ne olmuşsa olsun bu çocuk bizim mucizemiz gel bir aile olalım sadece sen ben bebeğimiz eğer ki yok ben olmuyorum dersen ve bu çocuğun kılına zarar verirsen kendi ölümünü çizersin Çavşin Botan" güldüm şimdi Botan olmuştum he Berikan Çavşin çocuktan sonra Botan oldu andım olsun ki bu çocuğa zarar vermicem ama sanada yedirmicem gidicez onunla benim o diyip uykuya daldım.

Gözlerimi güzel Mardin'im güneşiyle açtım bunu özlemişti Devran ağa uyuyordu giyinip aşağıya indim elim karnımdaydı sürekli birden birine çarpıp durdum. Kafamı kaldırıp baktım.
"Esma"
"Sen benden sevdiğim adamı aldın üstüne üstük hamile kaldın" delirmiş gibiydi üstüme üstüme geliyordu geri geri gidiyordum.
"Esma bak iyi değilsin dur"
"O bebek benim" elim karnımı sıkıyordu.
"Benim o" sürekli bunu tekrarlıyordu
"IMDATTT" diye bağırdım. Kimse gelmemişti bıcak çekti hayır hayır diyip kaçmaya çalıştım ama duvardı son
"Gelme Esma nolur dur"
"BENIM O"

Iyi okumalar canlarım:)))