A Slayer At The Vendetta (Town of Laodicea Series #1 COMPLETED)

THIRTY ONE: THE RETRIBUTION

Chill and Enjoy Reading!

Soundtrack: Fix You by: coldplay

__________

Going back to this mansion after almost four months, makes me feel the first time I got here. I heard it again, the cry of a little seven year old Natasha, and the sound of gunshots inside of my head. Trying my very best to breathe, even living in this world is suffocating and exhausting. I've got tired of living many times, yet I'm still alive, and telling people lies. 

But how far can I get? 

Iniisip ko rin naman kung anong nangyari, bakit sa lahat ng misyon na binigay sa akin, dito ako pumalpak? Ito  ba ang kapalit sa mga kasinungalingang itinanim ko sa mga taong walang ginawa kun'di ang pahalagahan ako? Kabayaran ba ito ng mga taong pinaslang ko nang walang awa? Oras na ba para pagsisihan ko lahat ng iyon? Hindi...wala dapat akong pagsisihan, dahil alam kong hindi ko ito magagawa, kung walang magiging dahilan para gawin ang mga bagay na hindi dapat. 

I've suffered already at the young age, isn't that enough? Nasaktan na ako ng paulit ulit, hindi pa ba iyon sapat? Sadness and Anger have taken the power over me, for so many years! Because of that traumatic experience. Para na nga akong pinatay sa sakit, hindi pa ba iyon sapat na kaparusahan? This is so unfair, life have been always so unfair to me. Palagi na lang. 

And yes! I'm so stupid for falling in my own trap! 'Cause while Paris is falling in love with me, I was falling in love with him too! And that hurts so much too! Because I know we can't be together! I can't lie to him anymore, I can't use him anymore. I rather be dead than to live a life that is full of lies! 

Bahala nang maparusahan ako basta ayoko na siyang lokohin, ayoko na siyang gamitin para sa sarili kong kagustuhan. He maybe worst as a person like me, but I don't think he deserve it. Tatanggapin ko ang lahat ng latay, wag lang siya madamay sa problema ko. Dahil una pa lang naman, wala siyang kasalanan. 

"Count Natasha!" Aunt Ruth shouted in front of me. 

"f-fifteen," nanginginig kong bilang. 

Halos mabuwal na ako sa kinaluluhuran kong sahig habang tinatanggap ang paglatay ng latigo sa likod ko. I was given a punishment, 50 lashes for what I have done.

"S-sixteen," bilang ko. 

"Keep counting until you return to your mission again! You're still not done with him! We're almost near to their secrets, if only you used your brains!" galit na sigaw ni Auntie. 

"S-seventeen," umiling lang ako sa kanya.

Nagpatuloy lang ako sa pagbilang hanggang sa may lumalabas ng dugo sa labi ko, pinagpatuloy ko pa rin kahit nanghihina ako. 

Pagkarating ko kanina galing sa mansyon nung Crispin na gustong patayin si Paris ay dumiretso ako rito. Nalaman ko na sila pala ang nag-utos sa lalaki na iyon na turuan ng leksyon si Paris, at nakarating din kay Auntie na umatake ako sa mansyon ng mga Lopez, at pinatay ang mga taong naroon. Nagalit silang dalawa ni Uncle, lalo na nang sabihin kong hindi ko na itutuloy ang anumang konseksyon ko kay Paris. Kaya ito pinaparusahan nila ako.

"t-twenty...e-eight," my whole senses is shaking. 

"You must learn your lesson today Natasha, I am so disappointed to you," Uncle paul said in a hard tone. 

"T-twenty n-nine." 

I shut my eyes as I receive more, "T-Thirty!"