Γίνε Το Παραμύθι Μου

Η τελευταία σταγόνα

Αμέλια 

Έχει περάσει ένας μήνας και η σχέση μου με τον Άρη είναι καταπληκτική. Είμαστε κάθε μέρα μαζί με εξαίρεση τα βράδια που δεν μπορώ να πάω σπίτι του επειδή μένει με την αδερφή του και θα νιώθει άβολα. Αντίθετα ,οι σχέσεις μου με την Εβελίνα έχουν ψυχρανθεί. Συνεχώς προσπαθεί να μου μιλήσει όμως δεν την αφήνω .Με πλήγωσε τόσο πολύ που δεν θέλει την ευτυχία μου . Και φυσικά αυτή δεν θα μπορούσε να ήταν παρά ο Άρης.

Είναι πάρα πολύ γλυκός και προστατευτικός μαζί μου αν και αισθάνομαι ότι κάτι τον κρατά σε απόσταση από εμένα. Δεν μπορώ όμως να καταλάβω τι ακριβώς είναι....Αισθάνομαι ότι δεν μου δίνει ολοκληρωτικά την ψυχή του όπως ακριβώς του παραδόθηκα εγώ αλλά δεν πειράζει .Ξέρω ,ακόμα κι αν δεν μου το έχει πει, ότι με αγαπάει. Το μοναδικό μου παράπονο είναι ότι δεν με αφήνει να συμμετέχω σε χειρουργεία .Είναι για το καλό μου λέει.....Θα αποκτήσω περισσότερη πείρα στα επείγοντα .Όμως εγώ δεν είμαι ευχαριστημένη με την συγκεκριμένη κατάληξη αφού νιώθω ότι έχω εγκαταλείψει το όνειρο μου και έχω αθετήσει την υπόσχεση μου. Έτσι ,λοιπόν, πήρα την απόφαση να του μιλήσω  γι'αυτό και τον περίμενα στο γραφείο μας.

Μόλις μπήκε έσπευσα να τον φιλήσω όμως εκείνος με απομάκρυνε από πάνω του έχοντας παράλληλα υιοθετήσει ένα εκνευρισμένο βλέμμα.

<<Ρε Αμέλια δεν έχουμε πει ότι δεν θα με φιλάς όσο βρισκόμαστε στην δουλειά ;Μπορεί να μπει κανείς .>> η φωνή του χαμηλή αλλά αυστηρή . Με προσπέρασε και κάθισε στο γραφείο του.

<<Καλά συγνώμη. Πάντως ,εγώ δεν το θεωρώ κακό. Άλλωστε μόνο στο νοσοκομείο βρισκόμαστε. Θέλω να  μιλήσουμε>> του είπα αποφασιστικά προσπαθώντας να του αποσπάσω την προσοχή όμως εκείνος ήταν αφοσιωμένος στο κινητό του.

<<Μμμ για ποιο πράγμα ;Πάλι για την κακιά σου φίλη; Νόμιζα ότι το είχαμε λύσει αυτό το πρόβλημα>> είπε εκείνος αδιάφορος ενώ συνέχιζε να κοιτάζει το κινητό του. Εγώ μόρφασα λίγο στον χαρακτηρισμό που έδωσε στην Εβελίνα όμως δεν το σχολίασα.

<<Όχι .Θέλω να μιλήσουμε για...την συμμετοχή μου στα χειρουργεία >> Η φωνή μου φοβισμένη καθώς   παρατηρούσα το βλέμμα του να με κεραυνοβολεί.

<<Τα είπαμε αυτά .Δεν θα συμμετάσχεις ακόμα. Είναι για το καλό σου. Μην ακούσω ξανά για το συγκεκριμένο θέμα. >>μου είπε έντονα και μου γύρισε  την πλάτη ,έτοιμος να φύγει όμως δεν τον άφησα.