Γίνε Το Παραμύθι Μου

Αδιάκοπες προσπάθειες

Αμελια.

Τον κοιτούσα προσπαθώντας να καταλάβω τα πραγματικά του συναισθήματα .

Δεν μπορούσα...

Φαινόταν σαν μια άψυχη κούκλα ...

Δεν ένιωθε τίποτα ...

Κούνησα το κεφάλι αρνούμενη να το πιστέψω .

"Πώς μπορείς να το λες αυτό Άρη; Όπως είπες κι εσύ περάσαμε τόσα πολλά. Μάθαμε ότι αγαπιόμασταν από μικρά. Και θέλεις ακόμα να παραιτηθείς από αυτό που νιώθεις ;" Τον ρώτησα πληγωμένη χωρίς ωστόσο να επιτρέψω στον εαυτό μου να λυγίσει . Δεν θα του επέτρεπα να με  ξαναδεί αδύναμη.

" Έχουν περάσει τόσα χρόνια Αμέλια . Δεν μπορούμε να στηριζόμαστε σε συναισθήματα των παιδικών μας χρόνων. Όλα τελείωσαν. Πρέπει ο καθένας να κάνει την ζωή του . Πρέπει κι εσύ να βασιστείς στις δικές σου δυνάμεις  και να μην εξαρτάσαι από κανέναν. "Μου είπε με ένα απαθές βλέμμα και εγώ δεν τον αναγνώριζα.

Όχι....

Δεν ήταν αυτός ο άνθρωπος που αγαπάω ...

Αυτό ήταν ένα τέρας...

"Αυτό νομίζεις; Πιστεύεις ότι σε θέλω δίπλα μου για να μπορώ να στηρίζομαι κάπου; Όλα όσα έχω κάνει στην ζωή μου τα έχω πετύχει ολομόναχη . Και εσύ το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα. "προσπαθούσα να μείνω ψύχραιμη γιατί ήξερα ότι αυτό επιδίωκε . Προσπαθούσε να με πληγώσει για να φύγω μακριά του .

"Τι έχεις πετύχει Αμέλια; Είσαι χειρουργός ... Δεν έχει όμως αυτό σημασία. Το κυριότερο είναι να μπορείς πραγματικά να προσφέρεις και εσύ δεν νομίζω ότι μπορείς . "Μου είπε με το σκοτεινό του βλέμμα να με καρφώνει και τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους στα μάτια μου .

"Ώστε αρχίσαμε τα παλιά έτσι; Ωραία λοιπόν. Το κατάλαβα .... Με θέλεις μακριά σου .... Αφού το θέλεις αυτό θα γίνει ... " Του είπα και αφού πήρα το σακάκι και την τσάντα μου άνοιξα την πόρτα να φύγω . Τελευταία στιγμή όμως τον κοίταξα.

Μόνο για μια στιγμή είδα στο βλέμμα του τον πόνο....

Ήταν όμως αρκετή ...

Αμέσως πέταξα τα πράγματα στο πάτωμα και έπεσα πάνω του φιλώντας τον διψασμένα.  Εκείνος στην αρχή προσπάθησε να μην ανταποκριθεί .

Μα δεν άντεξε....

Με έπιασε σφιχτά στην αγκαλιά του και με φιλούσε σαν να ήμουν η ανάσα του .
Τα χείλη μας ταίριαζαν σαν να είχαν φτιαχτεί για να είναι μαζί . Πάθος ξεχείλιζε όπως ποτέ άλλοτε. Τα μάτια μου άρχιζαν να δακρύζουν...