Χρόνος!
μια τόσο μικρή λέξη μα με τόσο μεγάλη βαρύτητα..
Ο χρόνος είναι ο φίλος του ανθρώπου και ταυτόχρονα ο χειρότερος εχθρός του. Κάποιες στιγμές μπορεί να αποβεί ευεργετικός . Ωστόσο τον τρομάζει. Και είναι φυσιολογικό αυτό.
Ανέκαθεν λαμβάναμε υπόψη το τέλος όλων των πραγμάτων και κυρίως της ζωής. Εκείνο το λεπτό νήμα που μπορεί ανά πάσα στιγμή να τα διαλύσει όλα.Και εκεί ακριβώς είναι το λάθος μας. Εστιάζουμε τόσο πολύ σε αυτό το τέλος που τόσο μας τρομάζει με αποτέλεσμα να χάνουμε την ουσία της ίδιας της ύπαρξης.
Δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ο χρόνος είναι αναγκαίος στην ζωή μας.
Ο χρόνος όμως είναι εκεί, στέκεται ακίνητος φρουρός και μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις. Όμως, κανείς δεν είπε ότι ο χρόνος δεν είναι βασανιστικός. Για κάποιους φαντάζει ένα δηλητήριο που κυλάει βασανιστικά στο σώμα και σου στερεί και την παραμικρή σταγόνα αίματος. Για κάποιους φαντάζει ένας αργός και βασανιστικός θάνατος όταν δεν έχουν τον άνθρωπο τους δίπλα τους.
Να τους πει ότι όλα θα πάνε καλά...
Να τους κλείσει μέσα στην ασφάλεια μιας αγκαλιάς...
Σε αυτή την περίπτωση τίποτα δεν είναι το ίδιο. Ο χρόνος τότε απεικονίζεται ως μια καταιγίδα που δεν σταματάει ποτέ. Σαν ένα ορμητικό ποτάμι που δεν διστάζει να σε παρασύρει και εσύ αφού δεν έχεις κάποιον να στηριχτείς αφήνεσαι στην δύναμη του.
Και εκεί ακριβώς διαπιστώνεις ότι αυτό είναι η ζωή...
Μια συνεχή παρουσίαση στιγμών τις οποίες εσύ βιώνεις μόνος και δεν έχεις κανέναν να τα μοιραστείς. Έτσι ακριβώς νιώθω κι εγώ εξαιτίας της απώλειας του Άρη.
Η Άνοιξη ανοίγει τα φτερά της. Έχουν περάσει εφτά μήνες από τότε που έμαθα για την εγκυμοσύνη μου..
Εφτά μήνες στους οποίους ο Άρης είναι απών.
Εφτά μήνες στους οποίους ο άνθρωπος μου έχει χάσει το πρώτο σκίτρημα του παιδιού μας. Τον ήχο της καρδιάς του... Το υπερυχογράφημα....
Εφτά μήνες και εκείνος συνεχίζει να βρίσκεται σε κώμα.
Με έχει αφήσει μόνη μου να παλεύω με τους δαίμονες μου!
Οι γιατροί λένε ξανά και ξάνα την ίδια φράση που στοιχειώνει τα όνειρα μου.
Κλινικά είναι υγιέστατος. Είναι επιλογή του που δεν ξυπνάει!!!
YOU ARE READING
Γίνε Το Παραμύθι Μου
RomanceΜιά φορά κι έναν καιρό ζούσε σε ένα μεγάλο παλάτι ένας πανέμορφος Πρίγκιπας. Αυτός ο πρίγκιπας είχε ερωτευτεί ένα φτωχό κορίτσι του βασιλείου και ήθελε να το παντρευτεί. Βασικά....λάθος..... στην δική μας περίπτωση έχουμε έναν αλαζόνα και γυναικά γ...