Γίνε Το Παραμύθι Μου

Η στιγμή που όλα άλλαξαν...

Αμέλια 

Ο ουρανός ξημέρωσε με εμένα να μην έχω κοιμηθεί ούτε λεπτό . Οι σκέψεις είχαν κατακλείσει το μυαλό μου....Τα χθεσινά του λόγια έρχονται ξανά και ξανά στο μυαλό μου. Έχουν αλλάξει πολλά και ταυτόχρονα τίποτα..... Έχω την αίσθηση ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει .

flashback

<<Άρη >> Η φωνή μου ψιθυριστή, αδύναμη να χαλάσει την σιωπή και δημιουργήσει τυφώνα. Γιατί κρίνοντας από το βλέμμα του αυτό θα γινόταν. Εκείνος με κοίταξε.. Δεν ξέρω αν με άκουσε ή το αισθάνθηκε αλλά γύρισε.. Το χειρότερο όμως ήταν το βλέμμα του! Κενό...Κανένα συναίσθημα δεν φανερώνονταν μέσα .Σαν όλα είχαν πεθάνει με την εικόνα που αντίκρισε.

<<Τι θες Αμέλια; Θα μου πεις ότι δεν είναι αυτό που νομίζω ; Τι πρωτότυπο ! '' μου είπε εκείνος σκληρά και ειρωνικά και ένιωσα λες και μόλις με είχαν χτυπήσει ....Γιατί κατάλαβα ότι δεν μου έχει καθόλου εμπιστοσύνη.

<<Άρη !Πρέπει να συζητήσουμε δεν νομίζεις; Έχουν γίνει τόσα πολλά αυτές τις ώρες .Για το μόνο όμως που μπορώ να σου εγγυηθώ είναι ότι δεν συμβαίνει τίποτα με τον Ορέστη>> Το βλέμμα μου εξέπεμπε μια σιγουριά  αλλά η φωνή μου παρέμενε ήρεμη . Προσπάθησα να τον πλησιάσω όμως εκείνος έκανε ένα βήμα πίσω.

<<Αλήθεια Αμέλια; Και τότε γιατί ήσασταν αγκαλιασμένοι, σε παρηγορούσε να φανταστώ ;>> συνέχισε ειρωνικά ενώ μας κοιτούσε με ένα βλέμμα αηδίας.  

<<Άρη ...μην το κάνεις αυτό.Σε παρακαλώ..>>του ψιθύρισα ενώ με το βλέμμα μου τον παρακαλούσα να τα βρούμε. Όλες οι προηγούμενες μου σκέψεις είχαν φύγει. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν να μην τον χάσω .

<<Εγώ φταίω πάλι Αμέλια; Χα να φανταστείς ερχόμουν να σου ζητήσω συγνώμη για την συμπεριφορά μου...Γιατί δεν ...σου άξιζε...Και εσύ; Τι έκανες Αμέλια; Με έκανες να νιώθω για ακόμη μια φορά μαλάκας. Και όσο για εσένα Ορέστη ..λυπάμαι που σε θεωρούσα κολλητό μου.>> είπε σκληρά και στου δυο μας και έφυγε αφήνοντας με εμένα πίσω με δάκρυα στα μάτια και μια πληγή στην καρδιά που συνεχώς αιμορραγούσε....

--------------------------

Η συμπεριφορά του με προβλημάτισε. Μετά το τελευταίο περιστατικό ήμουν πεπεισμένη ότι βιαστήκαμε .Ότι δεν είχε κατασταλάξει ακόμη τι ένιωθε για εμένα...Όμως....χθές ,είδα στα μάτια του πόσο πληγώθηκε...Πόσο τον πόνεσε η εικόνα της κοπέλας του στην αγκαλιά του παιδικού του φίλου.