Γίνε Το Παραμύθι Μου

Η λεπτή κλωστή μεταξύ ζωής και θανάτου!

Κόκκινο!

Ένα υπέροχο χρώμα που εκφράζει την  ψυχική και σωματική δύναμη που κρύβεις μέσα σου αλλά και το πάθος. Ένα χρώμα που σε βοηθάει να αντικρίζεις τα πράγματα από διαφορετική σκοπιά και σε εξοπλίζει με αποφασιστικότητα . 

Αυτό το χρώμα λοιπόν κυριαρχούσε γύρω μου και ένιωθα να με καλεί κοντά του...

Βρισκόμουν σε ένα σκοτεινό δωμάτιο το οποίο φώτιζαν μονάχα κόκκινα τριαντάφυλλα. Βρισκόμουν στην μέση του δωματίου και ήμουν μόνη μου . Ωστόσο δεν φοβόμουν. Ένιωθα προστατευμένη. Το μακρύ φόρεμα που φορούσα σε πορφυρό χρώμα σε συνδιασμό με την μαύρη δαντέλα που το κοσμούσε σου δημιουργούσε ένα δέος. Το βλέμμα μου δυναμικό. Αντίκριζα έναν διαφορετικό εαυτό μου , έτοιμο να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε απειλή. Στην αγκαλιά μου κρατούσα ένα βρέφος το οποίο ήταν τυλιγμένο σε μια επίσης κόκκινη κουβερτούλα. Πλησίασα με αργά και αποφασιστικά βήματα έναν καθρέπτη στην άλλη άκρη του δωματίου . Τα τακούνια μου έσπαζαν την ησυχία που επικρατούσε γύρω. Στάθηκα μπροστά στον καθρέπτη με το μαύρο τούλι και κοίταξα μέσα του. 

Εκεί αντίκρισα τον μεγαλύτερο μου φόβο!

Τον εαυτό μου...

Η κοπέλα απέναντι μου με κοιτούσε χαμογελαστή όμως αν παρατηρούσες προσεκτικά μπορούσες να διακρίνεις μια πονηριά στο βλέμμα της . Ένιωθα να με καλεί κοντά της. Η απειλή ήταν έντονη στην ατμόσφαιρα. Το χρυσοκίτρινο φόρεμα της έκανε τα μάτια της να γυαλίζουν από κακία. Σήκωσε το χέρι της και το έτεινε προς το μέρος του μωρού που κρατούσα σφιχτά στα χέρια μου. Εκείνο ξεκίνησε να κλαίει και αμέσως ένιωσα να συνέρχομαι από την πλάνη στην οποία με είχε παρασύρει . Την κοίταξα εχθρικά και απομακρύνθηκα από κοντά της σφίγγοντας τον μωρό στην αγκαλιά μου. Το γέλιο της μοχθηρό, ικανό να φοβίσει ακόμα και τον πιο δυνατό. Εγώ όμως δεν ένιωθα τίποτα. Ούτε φόβο ,ούτε άγχος... Τίποτα... Μόνο αποστροφή.

<< Αμέλια.... Δώσε μου την Αγάπη... Έλα μαζί μου.... Θα σε πάω εκεί που ανήκεις....>> η φωνή της απαλή και κρυστάλλινη. Εξέφραζε μια ομορφιά όπως και η όψη της . Εμένα όμως αυτό δεν μου αρκούσε. Η απειλή ήταν κοντά μου και περίμενε καρτερικά. 

Σήκωσα το βλέμμα μου και την κοίταξα βαθιά στα μάτια. Αργά σήκωσα το χέρι μου και πήρα μερικά κόκκινα πέταλα από δίπλα μου. Τα κράτησα ευλαβικά στο χέρι μου και κοίταξα την λάμψη τους. Έκλεισα για λίγο τα μάτια και όταν τα ξανάνοιξα ένιωσα μια  αποφασιστικότητα μέσα μου.