Γίνε Το Παραμύθι Μου

Η σκληρή αλήθεια !

Αμέλια

Είχαν περάσει τρεις μέρες από την συζήτηση μας με τον Άρη κατά την οποία ειπώθηκαν πολλά .

Έγιναν αποκαλύψεις ...

Και θα γίνουν ακόμα περισσότερες...

Τρεις μέρες τώρα και ο Σταύρος μου τηλεφωνεί συνέχεια ...

Οι απειλές πολλές...

Καμιά όμως δεν με αγγίζει. Είμαι αποφασισμένη και τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει... Με απειλεί ότι θα πει όλη την αλήθεια στον Άρη .

Δεν ξέρει όμως ότι θα του την πω πρώτη εγώ...

Όλες αυτές τις μέρες το βλέμμα του Άρη διερευνητικό. Σαν να προσπαθεί να ψάξει μέσα στην ψυχή μου .

Κάθε φορά αποφεύγω με δυσκολία το βλέμμα του ...

Κάθε φορά προσπαθώ να αποφύγω και τους δύο για να μην αναγκαστώ να τους πονέσω με τα λόγια μου...

Μέχρι να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια πρέπει να μείνουν μακριά μου...

Για το καλό τους...

Μπήκα στο γραφείο μου και είδα έναν φάκελο στο πάτωμα ριγμένο . Περίεργη τον άνοιξα και είδα κάτι που με φόβισε.
Μια φωτογραφία μου με τα αγόρια από την παιδική μας ηλικία . Φαινόμασταν πολύ χαρούμενοι και αγαπημένοι .

Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου ..Αναμνήσεις έρχονταν συνεχώς στο μυαλό μου και με έκαναν να πονάω . Γιατί όλη η παιδική αθωότητα που είχαμε έχει χαθεί ...

Εξαιτίας του ...

Γύρισα την φωτογραφία και είδα ένα σημείωμα .

Την επόμενη φορά που θα με απειλήσεις και δεν θα με υπακούσεις αυτή η φωτογραφία θα πέσει σε λάθος χέρια αγαπημένη μου κόρη ... Πρόσεχε !

Τα χέρια μου έτρεμαν... Ο φόβος είχε φωλιάσει στην ψυχή μου μα πάνω απ' όλα κυριαρχούσε ο θυμός...

Ο θυμός για ένα άτομο που μου έχει καταστρέψει την ζωή ...

Μα ο χρόνος τελείωνε !