Γίνε Το Παραμύθι Μου

Δύσκολη απόφαση

Αμέλια

Υπάρχουν στιγμές στην ζωή σου που ξεχνάς όλες σου τις θεωρίες και λυγίζεις...

Υποκύπτεις σε ανούσιες πράξεις εξαιτίας του πόνου...

Θολώνει η κρίση σου και θέλεις να κάνεις τα πάντα για να σταματήσει αυτός ο πόνος...

Αυτό το συναίσθημα που νιώθεις να ξεριζώνει την καρδιά σου και να την συνθλίβει...

Αυτό ακριβώς ένιωθα κι εγώ τώρα έτοιμη να κάνω το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου...

Εμένα όμως μου φαίνονταν τόσο σωστό..

Ο Ορέστης με την Εβελίνα με κοιτούσαν ταραγμένοι.... Φοβόντουσαν για εμένα...

Δεν με νοιάζει όμως...

Όλα τελείωσαν..

"Αμέλια.... Αμέλια κορίτσι μου... Σε παρακαλώ αδερφούλα... Μην το κάνεις αυτό ... Θα το μετανιώσεις ... Γιατί τα παρατάς τόσο εύκολα;"με ρώτησε ενώ είδα ένα δάκρυ να κυλάει από το μάτι του .

"Φεύγω Ορέστη... Όλα τελείωσαν... Εκείνος.... Δεν έχει πιθανότητες να επιβιώσει ... Θα πάω και θα τον περιμένω να έρθει να με βρει και να ζήσουμε τον έρωτα μας..."του είπα κλαίγοντας με λυγμούς και είδα στο βλέμμα τους την συμπόνια ...

"Και νομίζεις ότι θα είναι περήφανος για την πράξη σου; Θα τον απογοητεύσεις Αμέλια και μαζί όλους εμάς... Εγώ ήξερα ότι η αδερφή μου είναι πολύ δυνατή ... Όχι ένα δειλό κοριτσάκι... Αντί να προσπαθείς να βρεις μια λύση για να τον σώσουμε είσαι έτοιμη να μας παρατήσεις.... Αν μάθαινε την πράξη σου θα θύμωνε... Θα τον απογοήτευες..  Όπως απογοήτευσες κι εμένα.."μου είπε εκείνος με ένα βλέμμα απογοήτευσης και εγω έσκυψα το κεφάλι δακρυζοντας ξανά.

Είχε δίκιο....

Τους είχα απογοητεύσει όλους...

Ήθελα να εγκαταλείψω  εύκολα την ζωή...

Δεν άντεχα όμως...

Δεν αντέχω άλλο πόνο...

"Συγνώμη... Συγνώμη αδερφούλη μου... Απλά ... Δεν αντέχω άλλο πόνο... Οι δυνάμεις μου έχουν εξαντληθεί... Το μόνο που μου έδινε θάρρος και θέληση να συνεχίσω ήταν εκείνος... Μόνο εκείνος... Πάλεψα με τον μεγαλύτερο μου εφιάλτη για εκείνον και εσένα... Και τώρα σε απογοήτευσα ... Συγνώμη .  "Ψιθύρισα μετανοιωμένη ενώ έκλαιγα με λυγμούς και τον ένιωσα να με κλείνει στην αγκαλιά του. Τον έσφιξα πάνω μου σαν να ήταν η μοναδική σανίδα σωτηρίας μου.