Προσπάθειες επανένωσης

1K 105 82
                                    

Αμέλια

Είχε περάσει μια εβδομάδα από την τελευταία μου συνάντηση με τον Άρη και ετοιμαζόμουν να επιστρέψω στο νοσοκομείο. Μέσα σε μια εβδομάδα και εγώ είχα αλλάξει οριστικά . 

Ή τουλάχιστον προσπαθούσα!

Κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέπτη ενώ προσέθετα τις τελευταίες πινελιές στο μακιγιάζ μου . Κοίταξα την αντανάκλαση μου . Μπροστά μου έβλεπα μια κοπέλα διαφορετική . Με κοιτούσε με ένα γλυκό χαμόγελο . Με είχε μαγέψει. Τα μαλλιά της κυματιστές μπούκλες που δημιουργούσαν ένα κόκκινο χείμαρρο. Την κοίταξα στα μάτια και ένιωσα μια ασφάλεια . Την είδα να με χαιρετά και να μου χαμογελά. Αμέσως της χαμογέλασα κι εγώ . Και εκεί κατάλαβα πλέον ότι δεν ήμουν μόνη μου ....

Είχα τον εαυτό μου σύμμαχο στις δύσκολες στιγμές.....

Μια ώρα μετά και εγώ διέσχιζα τις πόρτες του νοσοκομείου . Οι γόβες μου ηχούσαν σε κάθε μου βήμα, ενώ τα μαλλιά μου ανέμιζαν. Το βήμα μου σταθερό ...δυναμικό . Το πρόσωπο μου εξέπεμπε μια σοβαρότητα. Στο τέλος του διαδρόμου είδα τον Άρη να συνομιλεί με τον Ορέστη . Κανένας τους δεν με είχε δει ακόμη όμως είχα σκοπό να κάνω σύντομα αισθητή την παρουσία μου .

Ξαφνικά ο Άρης γύρισε και με κοίταξε . Το πρόσωπο του ταλαιπωρημένο . Φανέρωνε αϋπνία ενώ τα γένια μερικών ημερών συμπλήρωναν την εικόνα αυτή . Δεν με ένοιαζε όμως πλέον . Για μένα δεν είχε καμία αξία . Το βλέμμα του έκπληκτο . Κοιτούσε την όψη μου χωρίς να μπορεί να το πιστέψει ενώ ο Ορέστης δίπλα του μου χαμογέλασε φωτεινά .

Έκανα μερικά βήματα ακόμα και τους πλησίασα. Τους κοίταξα με το επαγγελματικό μου βλέμμα .

"Καλημέρα κύριοι . Επέστρεψα από την άδεια μου και είμαι πλέον έτοιμη να ανταποκριθώ στα καθήκοντά μου "τους είπα με σοβαρό τόνο χωρίς να επιτρέπω οικειότητες. Το βλέμμα του Άρη ακόμη κατοικούσε πάνω μου .

Χάιδευε κάθε πόντο του κορμιού μου όπως ποτέ ο ίδιος δεν έκανε ....

Γιατί πολύ απλά δεν με ήθελε ...

" Αμέλια γλυκιά μου είσαι πανέμορφη όπως πάντα . Καλώς ήρθες! "μου είπε ο Ορέστης χαμογελαστός και του ανταπέδωσα το χαμόγελο . Έριξα μια ματιά στον Άρη και διέκρινα την ανησυχία στο βλέμμα του . Δεν έδωσα παραπάνω σημασία και εστίασα
εξ 'ολοκλήρου την προσοχή μου στον Ορέστη.

" Φαντάζομαι μάθατε για τις αλλαγές έτσι; Ορέστη είσαι έτοιμος να με διδάξεις ;"τον ρώτησα με ένα χαμόγελο ενώ έβλεπα τον Άρη να αλλάζει έκφραση .

Γίνε Το Παραμύθι Μου Where stories live. Discover now