Γίνε Το Παραμύθι Μου

Ο πόνος της προδοσίας

Πριν τρεις μέρες / Στο σπίτι της Αμέλιας

Ο Άρης με κοιτούσε σαστισμένος. Δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τα λόγια μου .

"Ε-είσαι υιοθετημένη ; Π-πώς; Που είναι οι πραγματικοί σου γονείς ;"ρώτησε εκείνος ενώ εγώ τον κοίταξα κουρασμένη.

"Η μητέρα μου έχει πεθάνει.  Ο πατέρα μου... Κάπου μακριά μου ελπίζω "του είπα με άχρωμη φωνή και εκείνος με κοίταξε μπερδεμένος.

"Είναι ένα κομμάτι της ιστορίας που δυστυχώς δεν μπορώ να σου αποκαλύψω ακόμα."συνέχισα αφού έβλεπα ότι ήταν μπερδεμένος . Αμέσως είδα το βλέμμα του να αγριεύει . Με πλησίασε σε απόσταση αναπνοής ενώ κοιτούσε βαθιά στα μάτια μου .

"Τελείωσε ο χρόνος Αμέλια ..  Θα μου πεις όλη την αλήθεια αλλιώς δεν φεύγουμε από εδώ μέσα . Ξέρεις άλλωστε από παλιά πόσο πεισματάρης είμαι έτσι; "Με κοίταξε με προκλητικό ύφος και εγώ έχασα το χρώμα μου . Τα χέρια μου έτρεμαν... Προσπάθησα να απομακρυνθώ αλλά δεν με άφησε..

"Δ-δεν καταλαβαίνω "του ψιθύρισα ενώ προσπαθούσα να αποφύγω το βλέμμα του .

" Είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνεις . Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια άλλωστε . Δεν θέλω προς το παρόν καμία εξήγηση . Μόνο την αλήθεια ."μου είπε με ήρεμη φωνή ενώ πλησίαζε το πρόσωπο του στο δικό μου. Ένιωθα την ανάσα του πάνω στο δέρμα μου και με αποσυντόνισε.

Πήρα μια αποφασιστική ανάσα και απομακρύνθηκα από εκείνον.

"Ωραία λοιπόν .. θέλεις την αλήθεια; Θα την έχεις αλλά όχι τώρα. Θα πάρεις τον Ορέστη και θα πάτε σπίτι του σε τρεις μέρες από τώρα και εκεί θα μάθετε όλη την αλήθεια ... Όλη "του τόνισα αποφασιστικά και είδα το μπερδεμένο βλέμμα του ...

Υπομονή Άρη...

Θα μάθεις ...

___________

Κοιτούσα τον Άρη με ένα ήρεμο βλέμμα . Τώρα πλέον ήξερε και όλα εξαρτώνται από την επιλογή του. Ο Σταύρος εξοργισμένος κατευθυνόταν με ορμή προς το μέρος μου όμως τον εμπόδισαν τα αγόρια .

"ΕΣΥ ... ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ... ΈΠΡΕΠΕ ΝΆ ΣΈ ΕΊΧΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ...."φώναζε ενώ προσπαθούσε να ξεφύγει από τον Άρη που τον κοιτούσε θυμωμένος .

"Νόμιζες ότι δεν θα αποκάλυπταν την αλήθεια στα αγόρια; Δεν σε φοβάμαι πλέον Σταύρο . Με ανάγκασες τόσα χρόνια να λέω ψέματα . Είχα αδερφό και δεν μπορούσα να τον αγκαλιάσω. Να πάω να ξαπλώσω μαζί του τα βράδια που φοβόμουν. Καταλαβαίνεις τι έχεις κάνει; "τον ρώτησα ενώ εστίασα το βλέμμα μου στον Ορέστη που με κοιτούσε δακρυσμένος .