Love Into Dream

Dream 35

A/N:  GUYS PLEASE TO ANY TYPO ERROR AND WRONG GRAMMAR OF THIS CHAPTERS PLEASE COMMENT INLINE TO HELP ME PLEASE, THANK YOU SO MUCH.

#HELPME

Nixtry POV

Marahan kong iminulat ang aking mata, sa una ay malabong liwanag ang nakikita ko hanggang sa naging malinaw sa'kin na mga ilaw 'yon. Nakaramdam ako ng sakit sa'king pulsuhan na para bang may nakatusok karayum doon.

Bumaba ang tingin ko upang tignan kung anong meron doon, nakita ko ang dextrose doon pati na ang isang kamay ng isang babae na nakahawak sa kamay ko.

"Ma," gumaralga ang boses ko dahil na rin sa panginginid ng mga luha ko hanggang isa-isa itong nagsilandasan sa'king pisngi.

"Ma," ulit ko, na naging dahilan ng kaniyang paggising, mas lalo akong napaiyak ng makita ang namumugto niyang mga mata.

"Salamat na!an at gising ka na," umiiyak na wika ni Mama, kaya naman napahagulgol na lang ako. Nakaramdam ako ng guilty dahil sa ginawa ko, ni hindi ko man naisip kung anong mararamdaman niya at kung paano siya kung nawala talaga ako.

"Sorry! Ma, I really sorry po!" umiiyak na bulalas ko habang nakayapos sa kaniya. Bumitaw na siya sa pagkakayakap sa'kin pagkatapos ay hinarap niya ko.

"Promise to me na hindi mo na uulitin 'yon." Pinupunasan ni Mama ang bawat luhang tahasang lumalandas sa'king pisngi, kaya napatango ako bilang pangako.

"Sorry po talaga!" Ako naman ang nagpunas ng mga luha at bakas sa kaniyang mga mata at mukha ng kulang siya ng tulog at pahinga, marahil ay dahil sa pagbabantay at paaalalasa'kin.

"Babalik sina Yunnie at Mara mamaya para palitan ako," sabi niya at inayos ang sarili habang ako naman ay tinuyo ang mga luha sa'king mga mata.

May pumasok na babaeng nurse, ang nakangiting mukha ng nurse ang sinalubong niys samin kaya napangiti ako bilang tugon.

"Gising ka na pala," nakingiting aniya tsaka tinignan ang mga dextrose at may isinulat sa papel.

"Wala ka bang nararamdam na masakit?" tanong niya kaya umiling ako bilang sagot.

"Baka bukas ay pwede ka ng umuwi pagkatapos ng mga examination na gagawin natin, para makasiguro na wala ng magiging problema,'" wika niya at dahil sa sinabi niya 'yon ay naramdaman kong gumaan na ang pakiramdam ni Mama.

"Thank you, hija," nakangiting sambit ni Mama. Napangiti naman ang nurse.

"Sana ay huwag mo ng gagawin uli ito, kung hindi mo na kaya pumikit ka lang at magdasal. Sigurado akong pakikinggan ka niya." Nahihiya man ako dahil sa ginawa ko ay napangiti pa rin dahil sa sinabi niya.

"Salamat at palagi kong tatandaan ang mga sinabi mo," ani ko,

Pagkatapos no'n ay lumabas na ang nurse kaya muli kaming naiwan ni Mama sa kwartong ito.

"Ma, pano niyo kinaya no'ng nawala si Papa?" tanong ko dahil gustong malaman kung paano? Upang ihanda ang sarili sa kung anuman ang mangyayari samin ni Porles.

Umupo naman si Mama sa tabi ko at hinawakan ng maghigpit ang kaliwang kamay ko.

"Sobrang sakit no'n ng mawala ang papa mo, katulad ng ibang babaeng nasa bahay lang at wala ibang ginagawa kun'di alagaan at mahalin ang kaniyang asawa at anak, sobrang hirap no'n na para bang binagsakan ako ng langit at lupa sa sobramg hirap at lungkot. Pero dahil nand'yan ka pinili kong maging matatag at matapang para sa'tin." Kwento ni Mama na tila ba binabalikan niya ang lahat ng mga sakit at paghihirap na dinaanan niya.

"Pero Ma, hanggang ngayon pa rin ba mahal niyo pa si Papa?" Gusto kong malaman kung pwede nga ba mahalin ang isang kahit wala na ito sa tabi ng taong nagmamahal. Ako mahal ko !a parin si Papa kasi siya ang Papa ko panghabang buhay na 'yon.