That Charismatic Rapper|FIN

Chapter 14- After Graduation

Syringe Aidcillin

Finally! This is it guys! Today is my graduation day! And guess what? Summa cum laude ako!

I can say na worth it ang pag-aaral kong mabuti. Sulit din ang katakot takot na sermon sakin ni Josh. Yup, sinermonan nya ako.

I can still remember that day.

Nagising ako at nalaman kong nasa school clinic pala ako. Nahilo at nahimatay nga pala ako kanina! Wait, sino ba yung sumalo sakin kanina?

Ang tanong ko ay nasagot nang pumasok ang isang lalaki sa loob nitong clinic. “Josh?" Masama ang tingin nito sa akin. Ngunit sa likod ng galit sa mga mata nya ay may nakikita akong pag-aalala.

“Sy naman oh! Bakit mo ba pinapabayaan ang sarili mo?!” Napagtataasan na nya ako ng boses. Napatungo nalang ako kasi alam ko namang mali talaga ako.

“S—sorry” My voice cracked dahil di ako sanay na napagtataasan ng boses ng taong malalapit sakin.

“Sorry? Sy your sorry can't undo the things you've done. Paano kung hindi ako nakarating? Paano kung hindi kita nasalo? Damang dama ko na ang pag-aalala nya sakin. Paano nga naman diba? Kubg hindi sya dumating ay baka sa sementadong sahig ang bagsak ko.

“Sa susunod kumain ka na ng tama. Wag mong pabayaan ang sarili mo dahil may mga taong nag-aalala sayo!” Yon ang huling sinabi nya bago kami lumabas sa clinic.

Sabi ng nurse namin sa school ay dala daw ng hindi maayos na pagtulog at pagkain ang nararanasan ko.

At ngayong tapos na ang lahat, magiging maaayos na rin ang pagkain ko at ang pagtulog ko.

Masaya akong naglakad papunta sa parents ko at sa SB19. Yup andito sila! They attended my graduation! Nakakatuwa diba?

“Congratulations Sy” They said in chorus na nakapagpangiti sa akin. I thanked them then I smiled.

Sasabay na sana ako kina mommy pauwi pero may isang kamay ang humawak sa akin. “Sy, can you come with me?” It's Josh. May kaba sa kanyang mga mata na hindi ko naman alam kung bakit. Tumingin ako sa mga magulang ko na para bang nanghihingi ng permiso.

They both nod at me“ Go ahead princess” Pagkatapos ay bumaling sila kay Josh “Take care of my daughter, young man” My father told Josh.

“I will po. Sige po Tito, Tita” Pagpapaalam ni Josh sa mga magulang ko. He hold my hand. His hand is cold na para bang binabad sa yelo.

Ano ba ang nangyayari sa isang to? Bakit nanlalamig ng literal?

“Are you okay?” I asked him with worries on my eyes. Nginitian nya lang ako bago tumango.

Seems like something is wrong with him.

Sumakay kami sa kotse. Wala syang imik kaya naging tahimik rin ang aming byahe.

Napatingin ako sa labas at narealize kong iba ang daan na binabagtas namin. Hindi Ito ang daan pauwi sa ami.

Saan ba kami pupunta?

“Uhm, where are we going?” Pambabasag ko sa katahimikang namamayani sa pagitan naming dalawa. “Malalaman mo rin mamaya. For now, just sit back and relax” Josh answered me then he gave me a warm smile. Fine! Wala nakong magagawa. Ngitian ba naman ako ng isang Josh Cullen Santos?! Nawala sa isip ko ang mga tanong na bumabagabag sakin kanina at tanging ngiti nalang nya ang aking naiisip.