Syringe Aidcillin
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama sa muka ko. Dahan-dahan akong bumangon at inilibot ko ang paningin ko.
Nasaan ako? Yan ang tanong na pumasok sa isipan ko. Hindi naman ito clinic at mas lalong hindi Ito ang kwarto sa aking villa.
Pagtingin ko sa damit ko ay iba na rin. Kaninong damit 'to? Bakit parang panlalaki?
My attention was caught when I heard soft knocks on the door. “Come in” Medyo paos ang boses ko kaya mahina lang ito pero sapat na para marinig ng kung sino mang kumakatok sa pinto.
“Good morning” It seems like all my worries disappeared and I felt secured in an instant. Just by looking at him ay parang gumaan ang pakiramdam ko. “Okay ka na ba? Masama ba ang pakiramdam mo?”He looks so worried but it doesn't make him less handsome. I look directly to his deep set black to brown expressive eyes. “No need to be worried. I'm okay”I said while I'm chuckling lightly.
He looks stunned and I didn't know why“Hey, are you okay?” I snapped my fingers in front of him para matauhan sya. “P—pasensya nya. Alam mo mas maganda ka pag nakangiti” Parang wala pa rin sya sa sarili habang sinasabi yan. But still, naramdaman ko pa rin na nag-iinit ang magkabilang pisngi ko. I bet that I looks like a fvcking red tomato right now! He chortled at my reaction.
I grab my pillow and I throw it to him “Wag mo nga akong tawanan!” Nahihiya nako sa kanya!
“By the way, bakit pala ganito ang damit ko?” Pag-uusisa ko “Basang basa ka kasi dahil sa ulan. Di naman kita pwedeng hayaan na matulog na basang damit ang suot mo diba—" Alam kong may sasabihin pa sya pero umeksena na ako. “Hindi naman siguro ikaw ang nagpalit ng damit ko diba?” Kahit nahihiya ay pilit kong nilaksan ang loob ko.
“Wag kang mag-alala, babaeng staff nitong resort ang nagpalit sayo” I nodded tapos ay kumain kami ng breakfast. Breakfast in bed pa nga ang kinalabasan. Gusto pa nga nyang subuan ako pero sabi ko naman ay kaya ko.
“May Astraphobia ka pala” He brought out that topic. Astraphobia is the extreme fear from lightning and thunder. I just nodded as my answer.
“It all started when I'm just a kid. I'm in the hospital that time when suddenly, a typhoon came. The sound of thunder is so loud and I can see lightning from the sky. Dahil na rin sa bagyo ay nawalan ng kuryente ang ospital. I'm so scared dahil mag-isa lang ako noon...” I told him the whole story. Ang sunod ko nalang na naramdaman ay ang mainit na yakap nya.
“Shhh. Wag kang matakot. Lagi mong tandaan na nandito lang ako sa tabi mo” He whispered to me while I am still cage in his arms.
This feels so great. I've never felt so safe not until I felt his embrace.
What are you doing to me, Josh?
BINABASA MO ANG
That Charismatic Rapper|FIN
ספרות חובביםMy friend Sky Andromeda is so crazy about this particular Ppop boy group named SB19. At first nagtataka talaga ako kung anong meron sa grupo na yon. Napakaraming tanong ang pumasok sa isip ko like 'bakit kinababaliwan yon ng best friend ko?' Pero is...
