My friend Sky Andromeda is so crazy about this particular Ppop boy group named SB19. At first nagtataka talaga ako kung anong meron sa grupo na yon. Napakaraming tanong ang pumasok sa isip ko like 'bakit kinababaliwan yon ng best friend ko?'
Pero is...
Isang linggo na mula noong sinabi ni Josh na bibigyan nya ako ng dahilan para lumaban. Isang linggo na rin ang nakakalipas mula noong huli syang bumisita dito sa ospital.
Mahigpit akong napakapit sa kumot ko. Ibinaling ko ang tingin sa may pintuan.
Nagsawa na ba sya? Akala ko ba ay bibigyan nya ako ng rason para lumaban? Bakit parang rason para sumuko ang kanyang ipinapakita sa akin? Ilan lang yan sa mga katanungang naiisip ko. Tatlong araw mula noong hindi sya bumisita ay hindi ko na iniinom ang mga gamot ko. Sa tuwing dinadalhan ako ng mga nurse ng gamot ay kunyaring iniinom ko ito pagkatapos ay iduduwa ko ito sa banyo.
Dahil doon ay mas naramdaman ko ang panghihina ko.
Nabaling ang atensyon ko sa pintuang bumukas. And there, I saw my parents smiling widely. They look so happy. Bakit kaya?
“Hi there parents” I greeted them. I even showed them my smile even though I'm not really feeling fine. Kailangan kong maging mukang masaya sa harap nila. I don't want them to be worried about me.
“Hello our princess” My mother greeted me energetically while my father just let out a smile. A beautiful and sincere smile.
“Freshen up, princess. We'll gonna show you something” Inalalayan ako ni mommy hanggang sa makarating kami sa may pinto ng cr. “Go ahead, we'll be waiting for you. Here, take this. Wear this, okay?” Sinilip ko ang paper bag na iniabot sa akin ni mommy. May isang champagne colored dress sa loob ng paper bag.
Mabilis akong naligo at tsaka ko sinuot ang dress na dala ng mommy ko. Tamang tama lang sakin ang damit. Umabot ang haba nito hanggang sa ilalim ng tuhod ko. Mas lalo ring umangat ang pagkaputla ng kulay ng balat ko dahil sa kulay. But all in all, it's beautiful.
I get out from the bathroom. When my mom saw me, I saw tears forming in her eyes. Maybe she's happy because I don't look sick at all in my outfit.
“C'mon, let's put make up on your face. You look so pale” Agad akong umupo para ma-make up-an ni mommy. “Mom, where are we going? Why I am dressed like this?” Pag-uusisa ko kay mommy. I am really curious.
“We will just eat at the hospital's garden. I asked you to dress like that because today is our anniversary. Don't you remember?” I looked at my cellphone and saw the date today. July 30, 2020, it's my parents's wedding anniversary. I looked at my mother apologetically. “I'm sorry Mom" She smiled at me. “It's fine, princess” Then she continue putting make up on my face.
“It's done!” My mother exclaimed happily. I grab my phone and touch the camera app. I looked at myself. Kahit papaano ay nagkakulay ang muka ko. Naging mapulapula ang labi at pisngi ko.
I saw my father give a bouquet of flowers to my mother. How I wish to have a relationship like my parents's.
“Let's go?” Umuna silang dalawa. We're already near the garden area when my parents stopped walking. “I forgot my phone in the office. Princess, pwede bang mauna ka nalang?” I nod at my mother. My father go with my mother.
When I opened the door, I am shocked because of the decorations. My mother handed me the bouquet that my father gave to her a while ago. Nakita ko rin si Josh sa bandang dulo.
“Mom, dad, what's going on?” Naguguluhan kong sabi. Napansin ko rin ang suot ng mga magulang ko. My mother is also wearing a champagne colored dress but with different design while my father is in his suit and slacks.
“It's your wedding day, princess” My father answered. Napaluha ako.
Ito ba? Ito ba yung sinasabi ni Josh na rason na ibibigay nya sakin para lumaban ako?
——————————————————————
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
