That Charismatic Rapper|FIN

Chapter 29- Passed out v2.0

Syringe Aidcillin

Dahan dahan kong iminulat ang aking mga mata. Gusto kong mapasimangot sa nakita ko.

Ganito nanaman ba? Ito nalang ba ang laging bubungad sakin? Seryoso talaga? Walang kasawaang ospital!

Naaalala ko naman ang nangyari kanina bago ako nawalan ng malay. Pinakiramdaman ko ang sarili ko kung may hindi ba tama o ano. Napakunot ang noo ko nang marealize kong wala naman akong ibang nararamdaman. Parang wala namang mali sa pakiramdam ko.

Inilibot ko ang aking mga mata. Nang mapadako ang aking paningin sa may couch ay nakita ko ang parents ko. Wait, nandito ang parents ko pero bakit wala si Josh?!

Hindi ko alam pero napasimangot nalang ako. Nasaan ba 'yon?

Bumukas ang pinto at mula doon ay pumasok ang lalaking hinahanap ko. “ You're already awake! Are you feeling okay?” Pinaulanan agad ako ni Josh ng mga tanong. Napairap nalang ako sa kawalan. Ewan ko ba, pero na-OOA-yan ako sa kanya. Kung kanina ay hinahanap ko sya, ngayon naman ay parang gusto ko syang itaboy!

Wait, nababaliw na ba 'ko?

Josh sat beside me. “ Maya-maya pa raw natin malalaman ang results ng mga ginawang test sayo” I looked at him and I saw various emotions in his eyes. There is fear, worries, sadness and of course, love. I caressed his cheek. I don't know why pero parang may nagtutulak saking gawin 'yon.

Napadako ang paningin ko sa ilong nya. Walang ano-ano'y pinisil ko ito. Nanggigil ako eh! Napatawa ako nang makita ko syang pumikit at parang nasasaktan. Tinabig nya ang kamay kong nakahawak sa ilong nya.

“ Bakit ka ba nangungurot?!” Iritado nyang tanong habang parang minamasahe ang ilong nyang namumula. Kung iba lang sana ang sitwasyon ngayon, baka tinawanan ko na sya. Nang makita ko ang inis sa mga mata nya ay walang sabi-sabi ko syang tinalikuran at tsaka ako nagtalukbong ng kumot.

Bahala sya sa buhay nya!

Nakinig kong bumukas at sumara ang pinto. Akala ko'y umalis na sya kaya nagtanggal ako ng talukbong.

Nagkamali pala ako. The door opened and closed because the doctor came in. “Good evening Mr. and Mrs. Santos” Magalang nitong sabi. Sa likod ng doktor ay nakita kong nagising ang mga magulang ko. We greeted the doctor back.

“Doc, is my wife condition okay? Bakit po sya nawalan ng malay kanina? Bumalik po ba ang sakit nya? ” Napatawa ang doktor nang paulanan sya ni Josh ng mga tanong. Ang mga magulang ko naman ay parang batang hinihintay ang lesson na ididiscuss ng teacher. They didn't laugh. Basta nakaupo lang sila at hinihintay ang sasabihin ng doktor.

“Hindi ko na ito patatagalin pa. I just wanna go straight to the point. She's not sick at hindi rin bumalik ang Leukemia nya. She passed out because she's pregnant. Congratulations in advance” Walang ni isang nagsalita. The doctor already left the room pero parang hindi pa rin nagsisink-in kay Josh at sa mga magulang ko ang balitang sinabi ng doktor.

Nabasag ang katahimikang namamayani sa amin nang magsalita si Josh. “ Did I heard it right? You're pregnant?” Namimilog ang mga mata nito at napaka-hopeful ng expression. Kahit gusto ko syang tawanan ay hindi ko ginawa. I just nodded at him.

Nagpabalik-balik ang tingin nya saking muka at sa aking tyan. Maya-maya pa ay bigla itong tumayo. “JOSH!” Me and my parents said in unison. Sh*t! My husband passed out! Pagtayo nya ay bigla syang natumba!

————————————
A/N: Malapit na po tayo sa ending❣️