Sen tüm o aptal, sıkıcı ve gereksiz insanların içinde resmen parlıyordun çünkü sen hepsinden daha aptal daha sıkıcı ve daha gereksizdin.Ben de bu yüzden sana aşık oldum.
Bir saattir yalnızca düşünüyordum,zihnimde netleştirdiğimi sandığım tüm düşünceler ansızın bulanıklaşmış ve beni bir çıkmaza sürüklemişti.Ve bütün bunların sebebi Taehyung'tu.
Ona bir şeyleri itiraf etmek için kendimi öylesine hazırlamıştım ki tek bir not bile bırakmadan gidişini asla hazmedemeyecektim.Bu kadar mı pişman olmuştu?
Birlikte olduğumuz gecenin sabahında ilk uyanan ben, yanımda tüm güzelliğiyle yatan onu görünce kafamdaki her şeyi netleştirip onunla uyumaya devam ederken o uyanıp büyük bir pişmanlıkla arkasında hiçbir şey bırakmadan gitmişti.
Şuan hissettiğim şeyler acı mı oluyordu?Üzgün müydüm?Hayatımda daha önce hissetmediğim aptal aptal duygular beni sarıp sarmalamıştı sanki ve bu beni deli ediyordu.
Yaşadığımız tüm o aptalca şeylere ve hissetmekte olduğum tüm aptal duygulara rağmen ona hislerimi itiraf etmek zorundaydım,bunu daha önce hiç bilmediğim bir zorunluluk olarak tanımlıyordum.Eksik kalan bir şeyleri tamamlama zorunluluğu değildi bu ya da tatmin olma zorunluluğu..Sadece saf bir zorunluluktu.Bunu yalnızca ben,belki biraz da Taehyung anlayabilirdi.Belki..
****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
