The Troublemaker Princess(Aghilous Academy)

Chapter 10:Leave!

Zeilla's P.O.V

Wala sa huwisyo kong agad na sinampal si Xiomiere sa kanyang ginawa,what the heck was that?!!

"Why did you do that?"wala sa sariling tanong ko habang naka tingin sa gwapo n'yang mukha na ngayon ay may bakas na ng aking sampal.

"You're so cold"imbes sagutin nito ang tanong ko ay kunot ang noo nito habang naka tingin sa akin.

Hindi ko alam ngunit bigla akong kinabahan,a-ano bang ibig n'yang sabihin?

Namalayan ko nalang na hawak na n'ya ang kamay ko na s'yang walang gwantes,nanlalaki ang mga matang pilit akong kumawala sa kanyang pagkakahawak ngunit hindi n'ya ako binitawan.

Saka nito hinaplos ang aking pisngi pababa sa aking labi na nararamdaman kong na nginginig.

No.

"Zeilla,Xiomiere"tinig iyon ni kuya kaya lalo akong na nginig, kahinaan ko ito,kahinaan ko ang may humawak sa akin,kahinaan ko ang........kahinaan ko ang may makaramdam ng aking prisensya.

Ngunit ngayon ay alam kong ramdam naramdam na nila ako, nakakalitong isipin ngunit ako'y kakaiba sa ibang na bubuhay pa.

Kung ang kahinaan ng multo ay ang walang naniniw00ala sa kanila, at ang kahinaan naman ng mga tao ay ang porblema at ang sari saring pagkatalo,ang kahinaan ko naman ay ang may makaramdam sa akin.

"Zeilla ayos ka lang ba?"tila pasong paso ako nang hawakan ako ni kuya,agad akong lumayo sa kanila ng ilang hakbang patalikod.

"I told you to just LEAVE!"na nginginig kong sigaw habang nakakuyom ang aking mga kamao.

"But zeilla we're here to bring you back to your parents"ani nung babaeng chestnut brown ang buhok.

Sa sinabi ng babaeng yun ay napa kagat ako ng aking labi upang pigilan ang labis na panginginig nito pati narin ang hikbing lubos kong pinipigilan.

Napa pikit saka dumilat muli,
"Hindi n'yo alam kung ano ang maaring mangyari pagsumama ako sa inyo"ani ko at tumalikod.
"Pwede kayong manatili sa bahay ko ngayong gabi ngunit bukas na bukas ay umalis na kayo"walang emosyong kong ani at pinulot ang balabal ko at maglalakad na sana ako palayo upang alisin ang tensyong aking nararamdaman.

"Mom,dad and ate Canny misses you so much sis,so is jennie our niece"natulos ako sa aking pagkakatayo ng banggitin n'ya yun,napa tingala ako upang pigilan ang aking luha.

I miss them too.

Ngunit saksi ang hangin sa aking paghihirap at ayaw kong maranasan nila ang lungkot na aking naramdaman sa aking pagbabalik na ito.

"I can't go with you guys"bulong ko at yumuko.

"Hindi kami aalis ng wala ka zeilla"Xiomiere said but I smile bitterly at that.

"Hindi ako makakaalis dito dahil naka bantay sa akin si unggoy" ani ko at tinignan sila,
"Kung ang inaakala n'yo ay madali lang ang gusto n'yo,hmm hindi,sobrang hirap"pigil ang hikbing ani ko.

"Bantay?bakit ka naman n'ya babantayan?hindi ba't kaibigan mo s'ya?kung gusto mo isama na natin s'ya"may ngiting pag-asang ani ni shailo at lalapit pa sana sa akin ngunit umiling ako at malalim na bumuntong hininga.

"Hindi,bantay ko s'ya!and Yes he's my friend,pero wala na kayo don kaya,Please just leave"ani ko't nagmadaling naglakad pabalik ng bahay nang di na lumingon pa.

Mabilis na pinunasan ko ang aking basang basang pisngi at tumingala sabay pikit.

"Why do I have to feel this pain Mom?"

______
So heto naging sobrang ikli na, nalulungkot ako dahil hindi ko na na revive yung totoong plot nitong Chapter dahil nakalimutan ko na😟

Nakita ko putol na sya kaya hanggang dito nalang dinagdagan ko lang ng konti😞

👇🏻⭐