I LOVE THAT NERD GIRL(MS. NERD & MR. HEARTHROB)

chapter 20

Pagkatapos ko syang asikasuhin. Napaupo nalang aku sa tabi ng bed at napahawak sa labi ko.

"Anu ba yung nangyari kanina." Hinawakan ko yung dibdib ko. Ang lakas ng tibok nya. Wala namang Mga kabayong nagkakarera sa loob nito. Bakit ganto ang nararamdaman ko?. Bakit?

Weird feelings to. Magpatingin kaya aku sa doctor. Klase namang ma explain ito ni doc.

lumabas na lang aku at Patuloy parin sa pagiisip. Di ko nga maintindihan ang sinasabi ng mga classmates ko dati.

Kinabukasan. 5:30 ng tumunog yung alarm. Ngayon alam ko na talaga kung bakit nag alarm to.

Bumaba aku at nagluto ng lugaw para, mainitan ang sikmura ni john vernel. Mabuti raw kasi to sa maysakit.

6:00 ng pumasok aku sa guest room kung nasan si john vernel. nakatalukbong pa sya ng kumot. Narinig nya ata na may pumasok kaya sumilip sya.

"Ryiaka?"

"Oo aku nga bakit may angal!"

"Wala." ngumiti pa ng nakakaluko. "natutuwa nga aku at nandito ka"

"Oh" inabot ko sa kanya yung lugaw.

"Breakfast in bed? ikaw ang nagluto. Tiyak masarap to." Medyo na feel ko yung huling sinabi nya.

"Ubusin mo yan ha. Ng gumaling ka agad"

"opo ma'am" Sira! Batukan ko kaya to. Pero di ko kaya. Ang cute nyang kumain. Teka Ryiaka anu yang ginagawa mo. Tigilan mo yan ha.

Tumayo na aku. Nasa pintuan na aku ng tawagin nya naman aku.  "Oi! Aalis kana"

"Hindi. papasok aku. Kaya palabas aku ngayon" tumawa lang naman sya ng di gaano.

Lalakad na aku "Galit ka pa ba?" Napahinto naman na aku bigla.

"Ubusin mo na yan" Pero di ko sya sinagot. Umalis naman na aku ng masabi ko yun.

Napatakbo aku bigla sa kwarto ko. Ewan parang weird talaga ang nararamdaman ko.

Pagpasok na pagpasok ko. Bigla nalang tumulo ang luha ko.Ewan bakit ba?. Dahan dahan na akung umuupo sa tabi ng pintuan.

"Anu bang nangyayari sayo Ryiaka? Bakit ka nasasaktan ng ganto. anung dahilan? Bakit? Bakit?" ayaw tumigil ng luha ko. GrrrRRR!!! kainis!!

Bakit ba kasi kailangan pang maramdaman ko uli ang gantong kaba. Ang hirap.

Tigilan mo ko pwede ba. Ayaw ko ng maulit pa uli yun.

Tok...tok..

Pinahe ko agad yung luha ko. Clear ng boses. "Sinu yan?"

"Si john vernel to."

"Anu daw."  Bulong ko sa sarili  "Diba dapat nagpapahinga kalang muna."

"Magaling na aku."

binuksan ko yung pintuan. At diretyo hawak sa leeg nya. "Wag mo nga akung lukohin."

"Tnx" tumakbo aku ng masabi ko yun kay ryiaka. hinalikan ko kasi sya sa pisngi. Pagpapasalamat ko.

Di aku makapaniwala sa ginawa ni john vernel sakin.