Half Of Me [Z.M/L.S]

Έψιλον|19°I Miss You¡

[شده نفس نکشی؟
نه!
ریه هات به خوبی کار میکنه!
دم، بازدم، دم، بازدم...

مشکل اینجاست که تنفس با دم و بازدم کیلومتر ها تفاوت داره!

شده نفس نکشی؟
نفس هاش رو
عطرش رو
وجودش رو
تمام روحش رو
نفس نکشی؟

شده قلبت نتپه؟
نه!
قلبت به خوبی کارش رو انجام میده!
تپ تپ، تاپ تاپ، تپ تپ، تاپ تاپ…

اشکالش اینجاست که تپش قلب با پمپاژ خون توسط یک عدد ماهیچه با چندین دریچه مسافت ها تفاوت داره!

شده قلبت نتپه؟
دلتنگی توسط قلبی تنگ و نفس گیر لبریز از احساس به رگ هات پمپاژ شه؟
با هر چیز و نشونه ای که ته و ریشش به او پیوند میخوره، صندوقچه ای درون سینه ات، بی قرار و دیوانه خود رو بر سینه ات بکوبه؟
برقی شیدا در چشمانش، رعدی تازیانه بر قلبت شبیخون بزنه و تمام تنت در آتش جنونش بسوزه؟
شده قلبت نتپه؟

شده تک تک سلولای وجودت نامش رو فریادی بی صدا بزنه،
تمام وجودت وجودِ اون رو ستایش و چشمانش رو پرستش کنه؟
شده نتونی دستانت رو در رختی از ابریشم موهاش برقصونی؟
شده داغی لبانش رو فقط با نگاهی از کیلومتر ها فاصله بر لبانت احساس کنی؟
شده افکارت رو ببوسی؟

تاحالا کسی تو رو کشته زنده کرده و باز کشته؟]

***

دیدن چهره ی بی روح و سفید تر از همیشه چو قرص ماهت من رو به اندازه ی کافی نابود کرده

لمس حرارت مرده ی تنت به اندازه ی کافی من رو به سردی کشونده

و دیدن چشمای همیشه بسته ات به اندازه ی کافی من رو از لیامی که بودم دور کرده!

زیبای من،
دو ماهیست که پس از اون شبِ نفرین شده ای که جسم بی جانت رو خفته و بی قرار به روی تخت یافتم میگذره و دو ماهیست که باز من بی تو و آن لبخند درخشانت، بی آن نرمی صدای لطیفت که نام مرا زمزمه میکند، در پشت این حصار های بلورینی که من رو از نفس های هرچند سرسخت، از لمس تن ظریف، هرچند سردت محروم ساخته، به تماشای آرامش اجباری ات و به تماشای توی محکوم به سکوت ات مینشینم...

از دستگاه های لعنتی نفرت دارم!
از حیاتی که فقط به موسیقی رو اعصاب بیب بیب مانیتوری بنده
و فقط کافیه اون موسیقی وقفه دار به سوتی ممتدد که چنگ مرگ بر مغز و روحم میزنه تبدیل بشه تا فقط نبودنت رو اعلام کنه!

شب ها، در بامداد مرا به اجبار به خانه میکشاندند و صبح ها پیش از طلوعِ کامل خورشید به سوی تو می آمدم پیش از آنکه کسی متوجه بشه تا جلوی من رو بگیره...