My Bodyguard My Lover BxB Love Story

*chapter 25 The Runway

Napasandal ang ulo ko sa bintana ng kotse habang binabagtas namin ang EDSA. Maaga kaming umalis para sa gaganapin Fashion show ng clothing line ng aming SC apparel. Ngayon din araw bubuksan sa mga mall ang 100 branches namin sa buong bansa. Kung kailan naman gaganapin ang Anniversarry saka naman ako naging puyat. Magdamag akong hindi nakatulog dahil sa nangyari kagabi.

I sighed while I was thinking kung paano kami maghaharap ni Chairman Mao later sa event.

Namalayan ko na lang na dumampi ang mga daliri ni Brent saking pisngi.

"Uy, Huwag ka na maging malungkot Zenzen, nabigla lang siguro lolo mo kaya ganoon ang reaksiyon niya kagabi." Brent while he was driving the car.

I look on him and my mind said. there was nothing so attractive as a powerful, handsome, and self-assured man na gusto kong makasama habang buhay. Pero tutol si Chairman Mao kitang kita ng mga mata ko na galit na galit siya kagabi samin lalo na sakin.

"Alam ko ugali ni Chairman pag ayaw niya, ayaw niya. Ayaw kong matulad kanila kuya Jasper at Lime na di niya matanggap ang mga pinili nilang desisyon sa buhay.....Ayaw kong maghiwalay tayo." I Said.

"Huwag ka muna mag-isip masyado, hindi lang naman tayo ang nagdaraan sa ganitong sitwasyon. Madami din iba na natanggap din lahat ang pagmamahalan nila ng pamilya nila."

Napapikit ako.

"Malupit si Lolo sa mga di sumusunod sa gusto niya, nangangamba ko sa pagtutol niya satin dalawa."

"Zenzen magkalayo man ang estado natin sa buhay pero ang natutunan ko. Mga makapangyarihan at delikadong tao na nasisilo ng wais mag-isip, hayaan mo magagawan ko ng paraan na tanggapin ako ni Chairman Mao gagawin ko ang lahat ng makakaya ko. Kaya nga hindi ba nagpaplano tayo para makapagtayo ng car shop. Kung ano man ang mangyari makakaya ko nang buhayin ko kayo ng magiging anak natin kapag naumpisahan na natin ang car shop."

"Ang tanong gugustuhin mo rin ba mabuhay sa mundo na kinagagalawan ko." Brent asked me.

"Oo naman Brent hindi mo na ko kailangan tanungin yan." I answered him immediately with no hesitation.

Pero habang sinasabi ko yun sa kanya gumagana ang isip ko at naalala ko yun kagabing tinawag siya ni Mommy na Francis.

"Hubby I remember last night, Bkit nga pala Francis ang tinawag sayo ni Mommy?"

Nakita ko yun reaction ng mukha niya. Nabigla siya few seconds nawala siya sa composure. Magalaw ang mga mata niya.

"Zenzen kailangan ko ikubli ang pagkatao ko mahal ko. May suspetsa akong nasa paligid lang natin ang kalaban, malapit lang ang mga taong gustong pumatay sayo."

Ako naman ngayon ang nabigla sa sinabi niya.

"Huh paano at sino sila?" Nataranta ko.

"Naalala mo ba kung paano nalaman nila na dadalo ka sa Youth convention at sinamantala nilang wala ako dahil pinuntahan kami ni chief sa kulungan dahil nakawala sa kulungan si bossing at dagul."

"Dahil lagi kitang pinoprotektahan kaya pakiramdam ko pati ako sinasaliksik nila tungkol sakin." Pagpapatuloy niya.

"Bukod sa security breach sa mga lakad natin, na-hack din ang gps ng mga phone natin. Kaya masasabi ko na nasa paligid lang natin ang kaaway. Pangalawa para hindi nila malaman na isa ako sa mga kumidnap sayo noon. Minarapat kong kausapin si Chief na ilihim ang tunay kong pagkakakilanlan para maproteksiyunan din ang pamlya ko."

"Ganoon pala....Tama ang ginawa mo Hubby ko, pero sino ang mga taong gustong pumatay sakin wala akong nakaaway kahit sino, kaya sino?"

"Ginagawa namin ni Chief lahat para mahuli na naman siya. Kaya huwag ka ng mag-alala pa hanggat naririto ako sa tabi hindi ako makakapayag na may masamang mangyari sayo. Dadaan muna sila sa bangkay ko bago ka nila masasaktan."