Chapter 39

56 3 1
                                    

"Ako?! Sasama? Girl! Nahihiya ako.. pero kailan ba?"


Malakas ang boses ni Bernadette nang sabihin kong isasama ko siya sa beach vacation ng kompanya. Nasabi ko na ito sa kaniya at mukhang gulat ang ekpresyon niya. This Friday na ang alis namin at may tatlong araw nalang para mag-ayos. 


"Ang OA mo kahit kailan," I rolled my eyes on her at pinagpatuloy ang pag-kain. She obviously wanted to join me dahil alam kong matagal-tagal na rin ang huli niyang punta sa dagat. Sadyang maarte lang siya


Tumikhim naman siya at umayos ng upo. "Seryoso ka bang pupunta ka?" Tanong niya na parang nagaalinlangan na pumunta.


Tumingin ako nang matiim sa kaniya at tinaasan ng kilay. "Bakit hindi?" Balik ko sa tanong niya. 


"Dahil nandun si Gavin?" She said, straight-forward.


Bigla akong napalunok nang maalala ang nangyari noong isang araw. Halos hindi ako makatulog dahil sa halik niyang 'yon and it made me crazy these past few days. 


"So?" I altered my facial expression para hindi niya mapansin ang pagka-tense ko. "It's not my care anymore." I lowered my face to hide my emotions. 


Nadadala na naman ako sa mga emosyon ko. 


"Talaga lang, ha! Alam ko 'yang mga tinginan na 'yan, Olivia," she chuckled slightly kahit batid ang concern sa mukha niya. She's making sure that there will be no awkward moments sa party dahil for sure ay mayroon.


"Kaya nga isasama kita para may makapagpagaan ng loob ko if ever may mangyari do'n," I rolled my eyes and I saw her smile. "Anong ngiti 'yan?" I taunted, teasing her with her dramatic expression.


"You really trust me this much, ano?" I can see some soft smile plastered on her face. The proudness is visible on her face.


Ever since highschool, siya lang ang naging malapit kong kaibigan. She's trustworthy and bubbly at the same time. She just fits perfectly with me. 


"Ikaw lang naman maasahan ko sa lahat. You've been there when I have no one," I seriously said. "You're the best, Bernadette."


She removed her gaze at bahagyang napatawa. "Ano ka ba! Ako lang 'to, mars," she sniffed and held my hands. I can see how her eyes watered. "I'll always be here, beshy."


Somehow, I felt lucky even if the world didn't want to me to be dahil kay Badet. She just filled the gap that escapes my heart and I feel thankful just to have her. 


"I'll be here, too." I smiled. I squished her hands and gave her a kissing lips and a jolly small laugh. 


"Kahit lumipat ako as corporate secretary?" She jokingly said, pertaining about someone on her past. 


"Kahit iiwan mo ako para sa landi mo," I chuckled and laughed with her. "Kailan alis mo?" I mocked that made her pout.

Escape from Reality (Realto #1: Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon