Gerçek (Ara Verildi)

3- Kafa Dağıtma Seansı

Medya: Gözde (Tunç'un sevgilisi)

İyi okumalar! :*

Sabah kalktığımda kendimi koltukta değil de Can'ın yatağında bulduğumda şaşırdım. Aklıma önce Can geldi, onun gittiğine inanmak hala fazlasıyla zor geliyordu. Üzerimdeki battaniyeyi kaldırdığımda Can'ın pjamalarından birinin giydirilmiş olduğunu gördüm. Tunç üzerimi mi değiştirmişti? Yataktan çıkıp elimi yüzümü yıkadım ve aynaya bakmadan aşağı indim. Ağlamaktan şişmiş gözler, kurumuş dudaklar ve solmuş bir ten görmek şuan isteyeceğim son şeydi.

Mutfaktan sesler geldiği için oraya doğru yürümeye başladım. Masanın bir ucunda Tunç, diğer ucunda esmer, güzel bir kız oturuyordu. Tunç beni görünce bardağını bırakıp ayağa kalktı.

"Ah uyandın demek, günaydın. Bu, kız arkadaşım Gözde."

Adının Gözde olduğunu öğrendiğim kız da ayağa kalktı ve gülümseyerek bana sarıldı. Boş bulunduğum için ne yapacağımı bilemez bir halde kaldıktan birkaç saniye sonra ben de kollarımı ona doladım. Yeni tanıştığım kişilerle genelde samimi olmadığımdan bu hareket beni biraz şaşırtmıştı.

"Üzerini değiştirirken fark ettim de vücudun çok güzel. Bir ara bana da tüyolar vermelisin." diye fısıldayıp ayrıldığında Tunç anlamayan gözlerle ikimize bakıyordu. Gözde bana göz kırpıp Tunç'a döndü.

"Bakma öyle sevgilim, kızlar arasında." dedikten sonra dolaptan bir fincan çıkarıp benim için de çay koydu. Fincanımı alıp masaya oturdum ve bir şeyler yemek için kendimi zorladım. Kahvaltımı bitirdiğimde Gözde ile alışverişe gideceğimizi öğrendim. Tunç, biraz kendimi toplamam için elinden geleni yapıyordu ama ben sadece oturup saatlerce ağlamak istiyordum. Ağlamak ne onu geri getirecekti ne de bana bir yarar sağlayacaktı ama ağlarsam belki rahatlardım. Neden kimse bunu anlamıyor ve beni kendi halime bırakmayı denemiyordu?

Yanımda giyebileceğim doğru düzgün kıyafet olmadığı için her ihtimale karşı burada bıraktığım pantolon ve kazağımı giydim. Normalde alışverişe giderken ne giydiğime dikkat ederdim ama şuan umrumda bile değildi. Gözde'den ödünç aldığım makyaj malzemeleriyle yüzüme biraz renk verip hemen aşağı indim.

Her ne kadar arabayı kullanmak istediğimi söylesem de Gözde sürücü koltuğuna geçip itiraz istemediğini açıkça belli etti. Mecburen yandaki koltuğa geçip kemerimi bağladım ve yolu izlemeye başladım.

"Alışverişe başlamadan önce bir şeyler içmek ister misin? Alışveriş bahaneydi zaten, seninle konuşmak istiyordum sadece."

"Pekala." diyip gülümsemeye çalıştım. Benim iyi olmam için çabalayan birine konuşmak istemediğimi söyleyemezdim, değil mi?

Alışveriş merkezine geldiğimizde neredeyse uyumak üzereydim. Sakinleştiriciler sürekli uyuma isteği doğuruyordu ve ben tabii ki buna hayır demiyordum. Etrafta yılbaşı için asılan süslerden bazılarını görebiliyordum. Bugün ayın kaçıydı ondan bile haberim yoktu.

"Bugün ayı kaçı?" dedim bir yandan etrafı incelerken.

"1 Ocak. Yeni yılın ilk gününde biraz da olsa kafan dağılsın istedik."

Ne diyeceğimi bilemediğimden susup yürümeye başladım. Yeni yıla onsuz mu girmiştim?

***
(31 Aralık 2013)
"Her şey hazır." diyerek hazırladığım masaya gururla baktım. Yaptığım yemeklerin çoğunu ilk kez denememe rağmen güzel gözüküyordu. Kapı çalınca aynada kendime son kez bakıp koşar adımlarla açmaya gittim. Soğuktan kızarmış burnu ve gözleri hariç hiçbir yeri görünmüyordu.