PARANOYA

Negatif

Hazır zamanım varken; bol bol yb çıkarıyorum. Yazmak; benim kaçış yolum. Buraya yazmadığım zamanlarda bile; mutlaka defterlerimi yazılarımla karalarım. Çünkü yazdığım bu kelimeler; benim hislerimden, düşüncelerimden oluşuyorlar. Aslında bir nevi bu satırlarda benliğimi okuyorsunuz, iç dünyamla tanışıyorsunuz.

Neyse, uzatmayarak yeni bölüme geçmek istiyorum. Şarkımız; Madonna- Beaufitul Killer. Aranızda Yabancı hikayesini okuyanlar varsa; bu şarkıyı neden seçtiğimi tahmin edebilirler. :) Koyu bir Madonna hayranı olmamın yanı sıra, bu şarkının yeri bende Yabancı sayesinde ayrıdır.

İyi okumalar.

Kendimi tek kelimeyle ifade etmem gerekirse; asiyim. Genelde konuşmak istemeyeceğiniz tiplerdenim. Aslında dışarıdan bakılınca; gayet sakin, sıradan, gereksiz biri olarak görülsem bile öyle değilim işte. Aslında bunu kendime itiraf etmekte her ne kadar zorlansam bile; korkağın tekiyim. Herkesten, herşeyden korkuyorum. Bir türlü kurtulamadığım korkular; bana buzdan duvarlar oluşturdu. Sonsuza kadar tutsağı olacağım buzdan duvarlardı bunlar.. Kimsenin erişemeyeceği, sonsuza kadar beni mahkum edecek bu duvarlar, yıllardır beni yiyip bitirdi. İnsanlardan uzaklaştırdı, beni negatif bir kişilik yaptı.

Negatif. İşte beni açıklayan en iyi kavramlardan biri daha. Bedenimi kaplayan bu şey; negatiflik. Biri bana yaklaştığında, kendimce kurduğum bu engeller ve salgıladığım bu negatiflik, beni saldırgan biri yaptı. İnsanlar bu yüzden kaçtılar belki de benden; ama bilemediler. Neden böyle biri olduğumu. Kimse merak etmedi. Neden bu denli içime kapanık olduğumu; kimse düşünemedi. Daha doğrusu düşünmek istemedi. Çünkü onlara göre ben bir zavallıyım. Sevgiden son derece yoksun, gereksiz bir mahlukum. Bu yüzden hislerim, düşüncelerim yıllardır kimse tarafından umursanmadı. Onları gözünde; bir hiçliğin ötesine geçemedim. Geçemeyeceğim de.