PARANOYA

Acılarla Dolu Yüreğim

Neden ben?

Onca insan arasından, onca ceza çekip sürünmeyi hak eden şerefsiz itler varken ben neden bu kadar acı çekmeye mahkûmum?

Hayat neden bu kadar acımasız olmak zorunda? Neden her zaman acı denen bu zalim duyguyla bir savaş halinde olmak durumundayız? Bunun manası ne?

Aklımı kurcalayan bu sorular peşimi bırakamaz oldu artık. Geçmiyor, yaralarımın üstüne bir türlü su serpilmiyor. Tersine acı biraz daha sarıyor bedenimi, biraz daha hissediyorum iliklerimde acıyı. Canımı yakıyor, kalbimde geçmek bilmeyen bir sızı bırakıyor. Hayatım olumsuzluklarla dolu, negatiflikler benim kara dünyamı esir almış vaziyette. Bırakmaya niyeti yok, tersine ateşe körükle yaklaşıyor bu acımasız duygu.

Süzülüyor gözyaşlarım yanaklarımdan, üzüntümü belli etmek istercesine titriyor alt dudağım. Kilometrelerce yürüyorum, soğuğu hissediyorum iliklerimde. Etkilemiyor beni, tersine iyi hissettiriyor. İnsanların acımasız diye adlandırdıkları soğuk benim kadim dostumdu belki de.

Oturuyorum bir banka, koyulaşmış denizi izliyorum. İğrenç anılarım gözlerimin önünde canlanıyor tek tek, hafızamdan süzülüyor hepsi. Gökyüzüne çeviriyorum gözlerini, içimdeki karanlık bu sefer de bulutları esir almış sanki. Nereye baksam karanlık, kadim dostum soğuk ise peşimi bırakmak bilmiyor. Rüzgâr kasvetini arttırarak devam ediyor esmeye, yanında anılarımı da alıp götürüyor. Anılarım rüzgârın kasvetine kapılıp gidince içimdeki acı birikintisi yerini koca bir boşluğa bırakıyor. İşte o an hissizleşiyorum, tüm hislerimi kaybediyorum. Bedenim kaybediyor işlevini, duygularım karmançorban oluyor birbiriyle.

Kaldırıyorum kendimi yavaşca oturduğum banktan, adımlarımı güçlendirerek yürümeye devam ediyorum. Çiseleyen yağmur yolun üstüne kara lekeler bırakırken benliğimin de o lekeler gibi karartıdan ibaret olduğunu fark ediyorum. Benliğim karanlığın esiri altında olurken yeniden kendini zindanlara vurup buzdan duvarlarının arkasında gizliyor.. Acı, yine galip geliyor ve benliğimi adeta silip süpürüyor.

#ÖzgeCanAslan.

Yine bir katliamla karşı karşıyayız. Kalbim kırık, boynum bükük. Durumumuz o kadar aciz ki, kelimeler bile yetmiyor bu halimizi ifade etmeye. Ne desek boş artık. Kadına değer verilmiyor ülkemde, her gün kadın hakları biraz daha hiçe sayılıyor. Biraz daha şiddet görüyor kadınlar, biraz daha ağlıyor. Neşeli kahkahalar yerine acıya bulanmış haykırışlar duyuyoruz artık kadınlarımızdan. Çaresiz hepsi, koruyor. İnsanların vahşetinden, acımasızlıklarından korkuyor.

Nefes aldığımız için bile yargılandıkları bir ülkede yaşıyor çünkü kadınlar, onlar hayatla savaşmak için yaratılmışlar. Hayat sömürüyor onları, her gün kahpe yüzüyle bırakıyor biraz daha onları..

Tüm kadınlar bir kez de olsa tacize uğramıştır, sadece bazıları biraz daha şanslı olduğu için kurtuldu. Özgecan ise, ne yazık ki hayatın karanlık tarafına denk geldi ve şansız kısımda olduğu için can verdi.

Nur içinde yat ey güzel gönüllü insan.. Katillerin tıpkı seni yaktıkları gibi yanacaklar, alacağız öcünü.

#HepimizBirerÖzgecanız #KadınaSiddeteHayır