PARANOYA

Benliğimle Yüzleşmek

Sertap Erener-Yanarım eşliğinde bölümü okuyabilirsiniz, multimediada. İyi okumalar ..!

Hayatım boyunca hep kendimle küstüm. Nedenini gerçekten bilmiyorum. Hiçbir zaman kendimle barışık olamadım. Kendimi sevemedim. Aslında kendi kendine yetinebilen bir insan olaraktan böyle olması gerçekten çok saçma. Kendimle barışık olmam gerekirdi. Bazen insanlar beni övüyor mesela. Örneklemek gerekirse müzik dalında bir yeteneğim olduğunu herkes söylüyor, sevdiğim adam dahilinde. Ama ben kendime inanmıyorum. Ben hiçbir şeyde yetenekli olamam kanısındayım, ve bu düşünce artık kafama o kadar oturmuş ki yıllardır böyle düşünmeme sebebiyet veriyor. Çirkin olduğumu düşünüyorum, aynaya iğrenerek bakıyorum. Sevdiğim adam bile güzel olduğumu söylese, inanmam. Ben böyle bir kızım işte. Sırlarının arkasına saklanan, kendinden ölesiye nefret eden bir kız. Tek düşmanım ciddi anlamda benim. Keşke böyle olmasaydı. Eğer azıcık özgüvenim olsaydı, daha mutluydum belkide şu an. Yüzümü güldürecek insanlar olabilirdi belki de etrafımda. Ama hayır, ben yalnız kalmayı seçtim. Kendime kurduğum küçük ama sırlarla dolu dünyanın tadını çıkarmak istedim. Yalnızlığı seçtim, yalnızlığa hapsolmayı.. Aslında bir nevi de kendimden kaçtım.. Çevremdeki insanlardan, hatta en yakınım olması gereken ailemden bile.. Her ne kadar beğenmesem de çizdiğim resimlerle, okuduğum kitaplarla mutlu bir insandım aslında.. Ta ki iyi kalpli gibi görünen bir beyfendiye aşık olana kadar.
Ama ben aşkımdan da kaçmayı seçtim. İçimde tutamadığım sevgimden kaçtım. Sevgimle yüzleşmek istemedim, kalbimden geçenleri dinlemek istemedim. Belki de dinleseydim sevdiğim adamın kollarındaydım şu an, ama hayır.. Lanet olsun ki, ben kendimle hiçbir zaman yüzleşmedim. Herşeyden, herkesten kaçtım.. Kendimden bile ..