PARANOYA

Siyah

Cem Özkan- Dön Bana.

Multideki resim bu bölümün içeriğini fazlasıyla özetliyor sanırım._. açıklama sondadır.

Mutsuz başlayan bir güne daha uyandım. Hayat, aynı sıradanlıkta ilerlemeye ısrarcı. İnsanları acımasız tarafıyla yüzleştirmeye bir ömür boyu kararlı..

Hava güneşli bugün, normal insanlar bu havaları severler. Sıcak onların mutluluk kaynağıdır. Çünkü dışarı çıkıp güneşin tadını doyasıya çıkarabileceği sevdikleri vardır yanlarında.

Ben ise yalnızım. Yapayalnız. Hayatı boyunca sevilmeyen, karanlığıyla boğuşan o kötü kız benim. Gece saat 03:00'da loş ışıkta, tüyler ürpetici soğukta, pencerenin karşısına geçip elime kalem alıp yazmayı seviyorum. Gecenin karanlığını seviyorum.

İnsanlar sarıyı severler, çünkü bu güneşin rengidir. Mutluluğun, huzurun rengidir onlara göre. Bana göreyse "siyah" hariç tüm renkler gereksiz.

Çünkü siyah; benim karanlık hayatımın sembolüdür. Kişiliğimi en iyi anlatan, hayatın kahpeliğini tek kelimede özetleyen tek renktir. Asildir, tüm renklerden farklıdır. Hiçbirine benzemez. Bu nedenle tektir. Koyusu ya da açığı yoktur, sadece siyahtır.

En önemlisi de; hayatın sevmediği insanların sığındığı tek limandır...

-Sanırım eskisi gibi iyi yazamıyorum artık, eskiden bölümleri yayınlarken kendimden emindim. Şimdiyse nedense içime sinmiyor, bir şeyleri eksik yazmışım gibi hissediyorum. Gelen mesaj sayısı da azaldı artık, hiç gelmiyor hatta. Eskiden 1-2 de olsa gelirdi. Ama şunu belirteyim ki yazmayı bırakmaya hiç niyetim yok. Çünkü her bölümde söylediğim gibi "Yazmak benim kaçış yolum." Kendimi en iyi yazarken anlatabilir, içimi en iyi yazarken dökebilirim. Uzayıp kelimelere dönen harfler, tükenmek bilmeyen mürekkebim ve karanlığım beni özetleyen en iyi üç kavram. Bunları bir yazıda toplayabiliyorum. Bu nedenle herşeyi bırakırım ama yazmayı asla..