Life Full Of Lie (Completed)

Chapter 2

Shantal's Pov.

Nandito na kami sa airport upang pumunta sa singapore.

"anak mag iingat kayo don ha?" Naiiyak na sabi ni Mom

"opo mom, kayo din po dito" Ako

"oo mag iingat kami, tatawag kayo samin lagi ha? mamimis ka namin ng dad mo anak" sabi ni mom at tuluyan ng umiyak

Hinawakan ko ang kamay nya

"m-mamimis ko din po kayo ni dad mom, kahit hindi ko pa kayo naaalala ngayon, tinatanaw ko parin kayo bilang mga magulang ko, darating din po ang araw na maaalala ko na kayo" Ako

"S-Sana nga anak, sana nga bumalik na ang alaala mo, kaya iho, wag na wag mong kalimutang ipainom yong gamot nya ha? 3 times a day dapat yon" Mom

"o-opo m-mom" Sean

"oh sege na, alis na kayo, ingat kayo don" Mom

"iho, ikaw na ang bahala sa Anak namin ha? ipagkakatiwala namin sya sayo, alam ko namang aalagaan mo ang nag iisa naming Princesa diba?" Dad

"o-oo naman po, makakaasa po kayo, hindi ko po pababayaan ang anak nyo" Sean

"Salamat kung ganon, sege na alis na kayo, mag ingat ka anak ha?" dad

"opo dad" Ako

"hayst! di sana namin gustong malayo ka samin anak, pero ayaw naming mapahamak ka, kaya kylangan ka naming ilayo dito" umiiyak na sabi ni mom

"ok lang po mom, naiintindihan ko po kayo" Ako

"Sege babye na anak" mom

Yumakap si mom sakin, niyakap ko rin sya pabalik, maya maya kumalas na sya sa yakap. Si dad naman ang lumapit at niyakap ako at hinagkan ang aking noo.

"sege na" dad sabay kalas sa yakap

"b-bye po mom, dad" Ako

"Bye anak" mom

"tara na" Sean

Lumakad na kami ni Sean at sumakay na sa plane. Habang nasa loob na ako ng plane, nakatingin parin ako kina mom at dad, kahit diko sila naaalala alam kong mahal na mahal nila ako, at alam ko ring mahal na mahal ko din sila, Nakakatampo lang at diko man lang maalala kung gaano kami kasaya noon, kung masaya ba kaming magkasama bilang isang pamilya.

Maya maya nagsimula ng lumipad ang plane, kinabahan naman ako don dahil pakiramdam ko, first time kong makasakay nito. Napansin ni Sean na kinakabahan ako kaya hinawakan nya ang aking kamay at inakbayan ako, tumingin ako sa kanya at nginitian lang sya.

"f-first time ko bang nakasakay nito?" Ako

"sa pagkakaalam ko, oo ata, ahm ewan ko na lang nong bata ka pa" Sya

"Siguro nga first time ko pa to, kinakabahan ako eh" Ako

"wag kang matakot, nandito naman ako" Sya

Ngumiti ulit ako sa kanya, sinandal nya ang ulo ko sa dibdib nya at niyapos nya ako upang pakalmahin.
Kahit di ko maalala kung anong klase syang asawa sakin noon, pakiramdam ko napakabuti nya, at maalaga, kung totoo man tong pakiramdam ko, ang swerte swerte ko na sya ang naging asawa ko.