Life Full Of Lie (Completed)

Chapter 41

Zandro's Pov.

Pagkalabas ko sa opisina ni Sam agad akong pumasok sa kotse ko at pinaharurot yon, nagmamaneho ako habang umiiyak, unti unting nanglalabo ang aking mga mata dahil sa sa aking mga luha, maya maya bigla na lamang may tumawid na babae

*pepeeeeep* (busina ko at agad na hininto ang sasakyan

"AAAHH!!" sigaw ng babae

"Damn it!" Bulalas ko

Agad akong nagpunas ng aking mga luha at lumabas sa kotse, nakita ko ang babae na nakaupo sa kalsada at nagcover ng ulo gamit ang kanyang kamay, agad ko itong nilapitan

"o-ok ka lang miss?" Ako at hinawakan ang kanyang balikat

Dahan dahan nyang tinanggal ang kamay nyang nakacover sa kanyang ulo at tumingin sakin, bigla syang napanganga at tumitig sakin

"o-ok ka lang? my masakit ba sayo? dalhin na kita sa ospital" sabi ko

Pero tila wala syang narinig at nakatitig lang sakin

"miss?" Sambit ko

"a-ah, o-ok lang ako, di naman ako natamaan" sabi nya at tumayo na

"sigurado ka?" Ako

"o-oo, by the way im Lucy" Sya sabay lahad ng kanyang kamay

"Z-Zandro" sabi ko at inabot ang kamay

"nice to meet you Zandro, pasensya ka na, agad akong tumawid" sya

"hindi, kasalanan ko rin, ang bilis kasi ng pagpapatakbo ko" Ako

"a-anong nangyari sayo? u-umiiyak ka ba?" Sya

Di ako umimik

"heart broken?" Sya

Tumango ako

"hiniwalayan ka? sa gwapo mong yan? grabe naman ang babaeng yon kung sino man sya" Sya

"Actually ako yong may kasalanan sa kanya, niloko ko sya dati, kaya ngayon gumaganti, sabagay tama lang siguro to sakin, nasaktan ko sya noon eh" Ako

"bakit mo naman sya niloko?" Sya

"mahabang kwento" Ako

"g-ganon ba" Sya

"s-sege una na ako, ok ka lang naman diba?" Ako

"a-ah oo, sege pero teka, p-pede bang makuha number mo? pede naman tayong maging k-kaibigan diba?" Sya

"oo naman" Ako

Binigay ko sa kanya ang number ko

"salamat, so hanggang sa muli?" Sya

"sege" tipid kong sabi

Pumasok na ako sa kotse at pinaandar yon, tumabi si Lucy sa daanan ko, tumingin sya sakin at kumaway saka ngumiti, ngumiti rin ako ng tipid sa kanya at pinatakbo na ang kotse.
Naaalala ko naman ang nangyayari kanina, hindi lubos maisip na magagawa ni Sam sakin yon, boyfriend na nya pala si Carlo, akala ko ok na kami, akala ko maging masaya na kami ulit, pero akala ko lang pala yon, kahit kaylan hindi na ata kami magiging ok, bakit ganon? hindi ko naman ginustong saktan sya noon, kahit nagsisinungaling ako sa kanya na asawa nya ako, totoo parin yong pagmamahal na pinapakita at pinapadama ko sa kanya. Muli na namang bumuhos ang aking mga luha habang nagmamaneho.

SAMANTHA'S POV.

Nakaupo ako ngayon sa kama ko at bibit ang kwentas na binigay ni Zandro noon, habang walang tigil sa pag ulhos ng aking mga luha.

"i-im sorry Zandro, (sobs) akala ko maging masaya ako pag nagantihan na kita, pero hindi pala (sobs)  nasasaktan rin pala ako pag sinasaktan kita (sobs) kahit anong tanggi ko, kahit anong pilit ko na buburahin ka na sa puso ko (sobs)  pero hanggang ngayon diko parin magawa,  mahal na mahal parin kita mahal" umiiyak kong sabi

Humiga ako sa kama at niyakap ang unan, habang bitbit ko ang kwentas at walang tigil sa pag iyak.